Kowno to drugie pod względem liczby mieszkańców miasto Litwy, największy ośrodek przemysłowy kraju i zarazem przedwojenna stolica. Leży w widłach dwóch rzek - Niemna i Wilii. To zarazem najbardziej "litewskie" ze wszystkich miast republiki, z najmniejszym udziałem mniejszości narodowościowych (jedynie ok. 7%). W pobliżu, znajduje się sztuczne jezioro zaporowe, zwane z pewną przesadą "Kowieńskim morzem" oraz bardzo ciekawy skansen budownictwa ludowego w Rumszyszkach, usytuowany 22 km od miasta, przy autostradzie w kierunku Wilna.
W XIII wieku Litwini zbudowali u zbiegu Wilii i Niemna gród obronny, chroniący ich przed najazdami Krzyżaków. Rycerze zakonni zdobyli jednak Kowno i zbudowali w 1384 roku, zachowany do dziś, warowny zamek, który wkrótce został odbity przez wojska Jagiełły i Witolda. Do rozwoju Kowna przyczynił się wielki książę Witold, który nadał osadzie prawa miejskie w 1408 roku. Szczególny rozkwit miasta nastąpił w XVIII wieku. Planowano wówczas nawet utworzenie województwa kowieńskiego, do czego nie doszło z powodu rozbiorów Rzeczypospolitej. Kowno było ważnym ośrodkiem odradzającego się państwa i nacjonalizmu litewskiego. Pod koniec I wojny światowej w mieście zaczęła rządzić Taryba (Litewska Rada Państwowa) z Antanasem Smetoną, Augustinasem Voldemarasem i Stasysem Narutoviciusem (nota bene - bratem Gabriela Narutowicza, pierwszego prezydenta odrodzonej Polski) na czele, która w lutym 1918 roku proklamowała niepodległość Litwy. W dwudziestoleciu międzywojennym Kowno stało się faktyczną stolicą państwa litewskiego, gdyż Wilno weszło w skład II RP.
Burzliwa przeszłość pozostawiła w Kownie wiele cennych zabytków. Można tu obejrzeć ruiny zamku, wzniesionego u zbiegu obu rzek, archikatedralną bazylikę Świętych Apostołów Piotra i Pawła, będącą zarazem największą świątynią katolicką w kraju, gotycki kościół św. Gertrudy, zdewastowany ale nadal piękny kościół św. Jerzego, kościół bernardynek, kościół jezuitów, XVI-wieczny, renesansowy ratusz, zwany "Białym Łabędziem", gotycki Dom Perkuna, interesującą Synagogę Chóralną z XIX wieku i wiele innych zabytków. Turyści z Polski odnajdą z pewnością ślady pobytu w Kownie Adama Mickiewicza, który mieszkał tu w latach 1819 - 1823.
Oprócz wszystkich wskazanych wyżej zabytków warto też zobaczyć (o ile czas pozwoli) Cmentarz Petraszuński (Petrašiūnų kapinės), na którym pochowano wielu wybitnych Litwinów oraz unikalne Muzeum Diabłów (ulica Putvinskio 64), w którym można obejrzeć rzeźby przedstawiające wyobrażenia diabła, pochodzące z różnych krajów i kultur. Obowiązkowo trzeba też odbyć spacer ulicą Laisves (Wolności), szerokim deptakiem, przy którym mieści się wiele sklepów, kawiarni i restauracji i jej przedłużeniem - ulicą Vilniaus (Wileńską), która doprowadzi do staromiejskiego rynku.
