Żanna Biczewska śpiewała kiedyś balladę pod tytułem "Droga do Zagorska" ("По дороге в Загорск"). Dziś Zagorsk nazywa się jak dawniej - Sergijew Posad i jak dawniej jest jednym z klejnotów Złotego Pierścienia, jak nazywają historyczne miasta otaczające Moskwę. Miałem okazję odwiedzić tylko trzy z nich: właśnie Sergijew Posad, Włodzimierz nad Klaźmą i Suzdal. Z nich, najbardziej do gustu przypadł mi ten ostatni. Bo był cichy, bardzo prowincjonalny, oszałamiająco piękny, no i była wspaniała pogoda.
Dla rosyjskojęzycznych załączam tekst wspomnianej ballady Żanny Biczewskiej:
По дороге в Загорск понимаешь невольно, что осень
Затеряла июльскую удаль и августа пышную власть,
Что дороги больны, что темнеет не в десять, а в восемь,
Что пустеют поля и судьба не совсем удалась.
Что с рождением ребёнка теряется право на выбор,
И душе тяжело состоять при разладе таком,
Где семейный сонет заменил холостяцкий верлибр (vers libre)
И нельзя разлюбить и противно влюбляться тайком.
По дороге в Загорск понимаешь невольно, что время
Не кафтан, и судьбы никому не дано перешить.
То ли водка сладка, то ли сделалось горьким враньё,
То ли осень для бедного сердца плохая опора.
И слова из романса "Мне некуда больше спешить..."
Так и хочется крикнуть в петлистое ухо шофёра.
И слова из романса "Мне некуда больше спешить..."
Так и хочется крикнуть в петлистое ухо шофёра.
Ten romans miał również wielu wykonawców, a chętnych do wysłuchania wersji Żanny Biczewskiej zapraszam tu: http://www.youtube.com/watch?v=I8YRUL8BZZk, załączam także dwa inne wykonania - Aleksandra Podbołotowa, kompozytora piosenki http://www.youtube.com/watch?v=ynqTxz0yvnY oraz Niny Szackiej (moje ulubione) http://www.youtube.com/watch?v=hkwNrQ0STO8
