Wizyta w zamku jest pierwszym punktem programu ostatniego dnia na Cyprze. Popołudnie spędzamy w Kyrenii, wędrujemy jej uliczkami w poszukiwaniu atmosfery miejsca. Idąc w stronę portu mijamy meczet, a w sąsiedniej uliczce znajdujemy najstarszy kościół chrześcijański w mieście. Trudno w tych ruinach dopatrzyć się świątyni, ale widoczne są piękne jego elementy, belki stropowe bogato rzeźbione w motywy kwiatowe. Na jednej z ulic przy kawiarnianym stoliku siedzą 3 mężczyźni. Dwóch z nich gra w trytraka. Jest leniwe popołudnie, niewiele ludzi kręci się na ulicach. Znajdujemy miłą tawernę w której postanawiamy usiąść pod parasolem chroniącym przed ostrymi promieniami słońca i zjeść małe co nieco.
To nasz ostatni dzień na Cyprze, udany jak wszystkie poprzednie. I jak każdy pozostawiający poczucie niedosytu bo nie wszystko udało się zobaczyć. Po powrocie do Lapty robię ostatnie zakupy. Korzystając z podpowiedzi jednego z blogerów kupuję kawę, realizuję zamówienie mojej wnuczki na oliwki i hallumi, wytwarzanego na Cyprze z mleka owczego lub mieszanki z mlekiem krowim i kozim sera białego, który mimo zapiekania zachowuje strukturę, a nie rozpływa się. Jeszcze tylko butelka wina i możemy wracać.
Bardzo podobało mi się na Cyprze, przyzwoity hotel w nieodległej od Kyrenii Lapcie, szkoda, że nie udało nam się jej zwiedzić, bardzo dobre, jak zawsze w Turcji jedzenie, wspaniałe budowle ozdobione malowidłami, ikony i mozaiki. Kwitnące krzewy, oleandry, hibiskusy, palmy i mnóstwo kwiatów dopełniają obrazu tej wycieczki. Podział wyspy na turecką i grecką część trudny do zrozumienia, ale na politykę nie mamy wpływu. Po tureckiej stronie czyli tam skąd codziennie wyruszaliśmy na wycieczki jest biedniej, ale i znacznie taniej, z wyjątkiem kosztów korzystania z telefonu komórkowego i internetu. Grecka, południowa część wyspy jest droższa i bardziej cywilizowana. Warto zobaczyć cały Cypr, choć, podobno, źle widziane jest na południu informowanie, że mieszka się po tureckiej stronie.
