Viscri jest kolejną transylwańską wioską, której nie powinno sie pominąć podróżując po tym regionie. Odizolowaniu od głównych szlaków komunikacyjnych, trwającemu zresztą do dziś, wieś zawdzięcza zachowanie dawnego saskiego układu urbanistycznego, któremu (wraz z kościołem warownym) zawdzięcza wpisanie na listę światowego dziedzictwa kulturalnego UNESCO. Przy głównym trakcie oraz dwóch ulicach biegnących do kościoła znajdują się typowe saskie gospodarstwa. Aby dotrzeć do Viscri trzeba zjechać z drogi E-60, łączącej Braszów i Sighişoarę, najlepiej w miejscowości Buneşti, skąd po kilku kilometrach gruntowej, ale znośnej drogi dotrzemy do wioski.
Viscri (Deutsch-Weißkirch, Szászfehéregyháza) jest miejscowością, położoną w południowej części Transylwanii, w okręgu Braszów. W przeszłości zamieszkana była głównie przez Sasów siedmiogrodzkich. Znana jest ze znajdującego się w niej jednego z charakterystycznych dla tego regionu kościołów warownych. Wraz z sześcioma innymi wsiami siedmiogrodzkimi znajduje się od 1999 roku na liście światowego dziedzictwa UNESCO.
Miejscowość powstała w trudno dostępnym zakątku Siedmiogrodu w XII wieku. Pod koniec tego stulecia zasiedlili ją Sasi siedmiogrodzcy, w tym okresie sprowadzani do Siedmiogrodu przez królów węgierskich. Wieś początkowo pojawiała się w dokumentach pod łacińską nazwą Alba Ecclesia, czyli "Biały Kościół", pochodzącą od koloru murów miejscowej świątyni (nazwy wsi używane dzisiaj w języku węgierskim i niemieckim mają właśnie to znaczenie, obecna nazwa rumuńska również pochodzi od tego określenia).
Sasi stanowili zdecydowaną większość wśród mieszkańców wsi, aż do XX wieku. Z saskich mieszkańców, których wcześniej było kilkuset, po emigracji do Niemiec w latach 80. i 90. XX wieku pozostało zaledwie kilkadziesiąt osób. Obecnie większość mieszkańców wsi stanowią Cyganie.
