To historia jak z bajki. Wszystko zaczęło się w roku 1982, w niewielkim, kanadyjskim miasteczku Baie-Saint-Paul. Pewnego dnia grupa młodych artystów wmieszała się w uliczny tłum, bawiąc widzów tańcem, muzyką, żonglerką, połykaniem ognia i akrobacjami na szczudłach.
Zachęceni owacyjną reakcją młodzi entuzjaści założyli Klub Wysokich Obcasów (Le Club des talons hauts) i przez kolejne trzy lata organizowali imprezy, które stały się miejscem spotkań artystów z całego świata. Gdy w 1984 r. uroczyście obchodzono 450. rocznicę powstania miasta Québec, Guy Laliberté, jeden z członków Klubu, miał już gotowy pomysł. Przekonał władze miejskie, że najlepszą formą uczczenia tego wyjątkowego święta będzie wielkie uliczne show. Show, które nazywałoby się Cirque du Soleil. I tak to się zaczęło.
Dziś, po 22 latach działalności Cirque du Soleil to wielka, międzynarodowa organizacja. Zatrudnia ponad 3000 osób (z czego 1600 w montrealskiej centrali). Wśród nich są osoby 40 narodowości posługujące się 25 językami. Przedstawienia Cirque du Soleil odbyły się w ponad 150 miastach na całym świecie. Obejrzało je niemal 50 milionów widzów! Cirque otrzymał niezliczoną liczbę nagród, wystąpił przed Janem Pawłem II, wydał kilkanaście płyt CD i DVD. Moja młodsza córka Julka ma 13 lat. A 13-letnia córka to znakomity pretekst, aby wybrać się do Londynu i zobaczyć Alegrię - przedstawienie słynnego Cirque du Soleil. Czego się bowiem nie robi dla dzieci? Choć bilety drogie (55 funtów za sztukę, ale za to w pierwszym rzędzie), choć podróż nietania (ok. 1000 zł za dwie osoby), a i za hotel trzeba było zapłacić (trzygwiazdkowy - 70 funtów za dwójkę ze śniadaniem), to nie żałuję i chętnie powtórzyłbym tę wycieczkę. Julka również.
Szerszą relacja, klipy i informacje o Cirque du Soleil znajdziesz na serwisie Logo24
