Klasztor Hieronimitów (Mosteiro dos Jerónimos), położony w dzielnicy Bélem, jest najwspanialszym świadectwem potęgi Portugalii w erze Wielkich Odkryć Geograficznych. Fundusze na jego budowę pochodziły z 5% podatku, pobieranego od kupców handlujących przyprawami, sprowadzanymi z dalekich, zamorskich krajów. Rozpoczęła się ona w 1502 roku z polecenia króla Manuela I Szczęśliwego, jako wyraz dziękczynienia za szczęśliwą wyprawę Vasco da Gamy do Indii, a zakończyła się w roku 1551, kiedy jego syn Jan III zrezygnował z jej finansowania. Klasztor wzniesiono w miejscu kaplicy Ermida do Restelo, ufundowanej w tym miejscu przez księcia infanta Henryka Żeglarza (1394-1460), a w jego budowie uczestniczyli architekci: Diogo de Boitaca (1460-1528), João de Castilho (1475-1552), Diogo de Torralva (1500-1566) i Jerónimo de Ruao (1530-1601). Obiekt uważany jest za perłę stylu manuelińskiego, będącego połączeniem gotyku i renesansu. Do roku 1834 był on pod opieką Zakonu św. Hieronima - stąd jego nazwa.
13 grudnia 2007 rok, na terenie klasztoru podpisano tzw. Traktat Lizboński reformujący Unię Europejską.
