Portimão jest nadmorskim miastem w dystrykcie Faro w regionie Algarve. Liczy blisko 56 tys. mieszkańców. Miejscowość wcześniej znana była jako Vila Nova de Portimão. Od roku 1924, po uzyskaniu formalnych praw miejskich, nosi nazwę Portimão. Choć w przeszłości była głównie osadą rybacką, to w duży ośrodek miejski rozwinęła się dzięki turystyce. Dziś jest drugim co do wielkości miastem regionu.
Okolice dzisiejszego miasta zostały zasiedlone już w epoce prehistorycznej, o czym świadczą odkryte miejsc pochówków z czasów neolitu. W późniejszych wiekach ujście rzeki Arade stało się ważnym naturalnym schronieniem i miejscem, w którym powstał mały port handlowy użytkowany przez Fenicjan, Greków i Kartagińczyków. To właśnie Kartagińczycy założyli tu około roku 550 p.n.e. osadę Portis Hanibalis, której znaczenie wzrosło w czasach rzymskich dzięki doskonałemu portowi. Po upadku Cesarstwa, aż do inwazji Maurów w VIII wieku Algarve było rządzone przez Wizygotów. Za czasów panowania arabskiego dzisiejsze Portimão nosiło nazwę Burj Munt i było ośrodkiem rybołówstwa. W roku 1249 wraz z innymi miejscowościami regionu Portimão zostało zdobyte przez rycerzy Zakonu Świętego Jakuba (Zakonu Santiago) i włączone do państwa króla Alfonsa III Dzielnego (1210-1279).
Korzystne położenie i rozwój gospodarczy sprawiły, że w roku 1435 Portimão uzyskało status osady. Aby zabezpieczyć się przed najazdami i atakami piratów miejscowość otoczono murami, a później (w XVI-XVIII wieku) zbudowano dalsze umocnienia - Forte de São João do Arade i Forte de Santa Catarina.
W roku 1463 król Alfons V Afrykańczyk (1432-1481) zezwolił na budowę nowej osady, która stała się później centrum Portimão, zaś w roku 1476 Vila Nova de Portimão została podarowana przez króla swemu inspektorowi finansowemu Gonçalo Vaz de Castelo Branco, i pozostała w rękach tej rodziny aż do XVII wieku.
Szkutnictwo odegrało ważną rolę w rozwoju Portimão. O budowie statków wspomina dokument króla Sebastiana I (1554-1578), a sam król odwiedził Portimão w 1573 roku. Dużą rolę w gospodarce odrywał też handel. Z Portimão eksportowano wiele lokalnych produktów, takich jak figi, oliwki, oliwę, wino i ryby, podczas gdy płody rolne i inne produkty z kolonii afrykańskich i Brazylii oraz niewolnicy byli sprowadzani tędy do Portugalii. Jednakże w XVII i XVIII wieku tempo rozwoju wyraźnie się osłabiło. Wielu mieszkańców wyjechało, a trzęsienie ziemi w 1755 roku i spowodowane nim zniszczenia doprowadziło do dalszej degradacji osady. Zniszczeniu uległa też duża część fortyfikacji. Fort św. Katarzyny został w latach 1792-1794, odbudowany przez księcia Val de Reys, Nuno José de Mendonça e Moura. W latach 70. XVIII wieku premier i pierwszy doradca króla Józefa I Reformatora (1714-1777) Sebastião José de Carvalho e Melo (1699-1782), znany bardziej jako markiz de Pombal chciał utworzyć w Portimão biskupstwo i podnieść formalnie osadę do rangi miasta, lecz plany te napotkały na sprzeciw królowej Marii I Franciszki (1734-1816). Ostatecznie, formalny status miasta nadał Portimão w 1924 roku, pochodzący stąd prezydent Portugalii, Manuel Teixeira Gomes (1860-1841).
W XIX i na początku XX wieku Portimão stało się jednym z największych ośrodków rybołówstwa i przemysłu rybnego w Algarve. W XX wieku coraz większą rolę zaczęła odgrywać turystyka i dziś jest to główna dziedzina gospodarki miasta.
