Alentejo (dosł. „poza Tejo”, czyli Tagiem) wyróżnia się na tle innych portugalskich regionów charakterem i pięknem. Dęby korkowe i drzewa oliwne, porastające tutejsze równiny, latem przybierają barwę palonej ochry. Stanowią one jedyne źródło cienia dla stad owiec i bydła. Okolice te nazywane są „terra de pão” (ziemia chleba), ponieważ uprawia się tu przede wszystkim pszenicę i owies, a ponadto winorośl, pomidory, słoneczniki i inne rośliny. Poza zbożem, na tych rozległych równinach produkuje się korek z kory dębów korkowych, a także zbiera oliwki. W winnicach uprawia się także winorośl i produkuje różne gatunki wina. Region słynie także z rozmaitych rzemiosł.
Wypalone słońcem Alentejo zajmuje prawie 1/3 powierzchni Portugalii. Turystów przyciągają tu rozległe, pofałdowane niziny, złociste od łanów pszenicy i mieniące się srebrem listków drzewek oliwnych, a także pobielone wiejskie domy, megality i zamki, ale przede wszystkim - spokój i przestrzeń. Alentejo jest największym i zarazem najbardziej płaskim regionem Portugalii. Rozciąga się od wybrzeża na zachodzie do granicy z Hiszpanią na wschodzie, oddzielając położone na północy regiony Ribatejo i Beira Baixa od położonego na południu Algarve. Z geograficznego punktu widzenia kraina dzieli się na dwie części - Górne (Alto) i Dolne (Baixo) Alentejo. Stolicą pierwszej jest Évora, drugiej - Beja.
