Narbona (Narbonne) jest miastem leżącym w departamencie Aude, w regionie Langwedocja-Roussillon. Liczy ok. 40 tys. mieszkańców.
Została założona w 118 roku p.n.e. jako Colonia Narbo Martius i jest położona przy starożytnej Via Domitia - na szlaku łączącym Italię z Hiszpanią. Narbona uzyskała polityczne znaczenie jako konkurentka Massalii (dzisiejszej Marsylii), a Juliusz Cezar osiedlił tu weteranów ze swego X. legionu. Nieco później, Rzymianie utworzyli w tym regionie prowincję nazwaną Galią Narbońską (Gallia Narnonensis), a Narbona zostało jej stolicą. Historycy szacują, że w ówczesnych czasach rozkwitu mogła ona liczyć nawet do 100.000 mieszkańców.
Począwszy od IX wieku, Narbona była ważnym ośrodkiem religijnym, duchowym, intelektualnym i handlowym południowej Francji. Pod koniec XI stulecia w pobliskim Fontfroide powstało opactwo benedyktynów, które w 1145 roku przejęli cystersi. Było ono jednym z najpotężniejszych i najbogatszych opactw południowej Francji. W czasie krucjaty przeciw albigensom w latach 1208-1229 Narbona była siedzibą wojsk katolickich.
W XIV wieku zmiana biegu rzeki i jej zamulenie doprowadziły do utraty przez miasto portu. Inną przyczyną ekonomicznego regresu był także najazd Czarnego Księcia (księcia Walii, Edwarda z Woodstock) i spowodowane przezeń zniszczenia. W 1562 roku, w okresie renesansu, protestanci zostali wypędzeni z miasta. W roku 1642 w Narbonie został aresztowany spiskujący przeciwko Ludwikowi XIII markiz Henri Coiffier de Ruzé d'Effiat, znany jako Cinq-Mars.
Po rewolucji francuskiej, pozbawione siedziby biskupiej miasto straciło na znaczeniu. W połowie XIX wieku powstały w Narbonie pierwsze większe zakłady przemysłowe. Miasto uzyskało oświetlenie gazowe, a w latach 1868-1884 rozebrano dawne mury obronne. Unowocześnieniu uległa tez infrastruktura miejska.
