Angers, historyczna stolica Andegawenii, ma bogatą i burzliwą historię. W okresie rzymskim istniała tu osada o nazwie Juliomagus. Jej mieszkańcy nękani najazdami Germanów w końcu III wieku otoczyli ją murami. Od roku 372 Angers miało swojego biskupa. W VII wieku wzniesiono opactwo św. Albina (Abbaye Saint-Aubin), zaś opactwo św. Sergiusza (Abbaye Saint-Serge) zbudowano wiek później, za panowania Chlodwiga II i Teodoryka III, władców z dynastii Merowingów. W roku 851 Karol Łysy i wódz bretoński Erispoe zawarli w Angers traktat, uznający niepodległość i granice Bretanii. Nieco później Angers zostało przejściowo opanowane przez Wikingów. Około 929 roku Fulko I d’Anjou przybrał tytuł hrabiego Angers i zapoczątkował pierwszą dynastię andegaweńską. W XII wieku Henryk II Plantagenet rządził rozległym obszarem rozciągającym się od Pirenejów po Irlandię. Siedzibą dworu i dynastii był zamek w Angers. W latach 1204-1205 król Francji Filip II zajął Normandię i Andegawenię, która została księstwem w ramach korony francuskiej.
W roku 1228 Blanka Kastylijska pełniąca funcję regentki małoletniego Ludwika IX podjęła decyzję o ufortyfikowaniu Angers i przebudowie zamku. W XIV wieku w mieście powstał uniwersytet. W następnym stuleciu książę René d’Anjou, tytularny król Jerozolimy i Aragonii przyczynił się znacznie do gospodarczego ożywienia i kulturalnego rozkwitu Angers, wyniszczonego epidemią “czarnej śmierci” i wojną stuletnią. Za jego panowania Angers stało się także ważnym ośrodkiem politycznym. W roku 1474, król Francji Ludwik XI włączył Andegawenię do francuskiej domeny królewskiej nie napotykając oporu ze strony René.
W okresie reformacji w Angers dominowali katolicy. Podobnie jak w Paryżu, w mieście doszło do rzezi protestantów. W roku 1598, król Henryk IV przygotował w Angers tekst edyktu nantejskiego, który położył kres wojnom religijnym. W roku 1649 mieszkańcy Angers zbuntowali się przeciwko rosnącym podatkom, co zapoczątkowało Frondę - ogólnokrajowy konflikt części arystokracji ze stronnictwem królewskim.
Pierwsze miesiące rewolucji francuskiej przebiegły w Angers dość spokojnie. W 1793 roku miasto próbowały zdobyć wojska rojalistów z Wandei, lecz próba ta nie powiodła się. W XIX wieku miasto unowocześniło swą infrastrukturę, wyburzono i przebudowano wiele dzielnic, a w połowie stulecia rozebrano mury miejskie, zastępując je szerokimi bulwarami. W 1849 roku do Angers doprowadzono pierwszą linię kolejową. Na początku XX wieku powstało też wiele nowych budynków w stylu „art nouveau” i „art deco”.
Warto wspomnieć, że w od listopada 1939 roku do czerwca 1940 roku w pałacu Pignerolle w Angers mieściła się siedziba Polskiego Rządu na Uchodźstwie z gen. Władysławem Sikorskim jako Premierem, oraz rezydencja Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Władysława Raczkiewicza. 10 sierpnia1944 roku miasto zostało wyzwolone spod okupacji niemieckiej przez oddziały amerykańskiej 5. DP gen. Smitha Pattona Jra.
Dzisiejsze Angers jest centrum handlowym regionu, uprawy winorośli i zbóż. Rozwinięty jest różnorodny przemysł m.in. wyrób win i likierów. Miasto stanowi ważny ośrodek naukowy (2 uniwersytety, wyższa szkoła rolnicza i jedna z najlepszych uczelni ekonomicznych we Francji - École supérieure des sciences commerciales d'Angers). Współczesne Angers liczy ok. 150 tys. mieszkańców, zaś cała aglomeracja - ok. 400 tys. Jednym z miast partnerskich Angers jest nasz Toruń.
