Największym i ze względu na pełnioną funkcję najważniejszym placem Rzymu jest Plac św. Piotra. Zaprojektowany przez Berniniego w połowie XVII na planie elipsy (długość osi wielkiej 196m, a małej 148m) w części zachodniej jest trapezem zamkniętym przez Bazylikę św. Piotra. Poza najważniejszym dla chrześcijan kościołem znajduje się tu piękna kolumnada, również autorstwa Berniniego, ulubionego rzeźbiarza i architekta papieża Urbana VIII. Ten wspaniały czterokolumnowy portyk zwieńczony jest attyką na której ustawiono 140 posągów świętych, a wśród nich pomnik Jacka Odrowąża, dominikanina, pochodzącego z Polski. Wszystkie rzeźby wg projektu mistrza wykonali uczniowie jego szkoły. Kolumnadę zdobi jeszcze 6 herbów papieża Aleksandra VII, który podjął decyzję o przebudowie placu i zatwierdził projekt Berniniego. Kolumnada dzieli się na 2 skrzydła, prawe od północy to skrzydło cesarza Konstantyna Wielkiego, lewe zamykające plac od południa nosi imię Karola Wielkiego. Projekt i prace nad jego realizacją zajęły Berniniemu ponad 12 lat i zostały ukończone za pontyfikatu papieża Klemensa IX.
W 37 roku Kaligula sprowadził do Rzymu z Heliopolis i ustawił na środku cyrku (obecnie Ogrody Watykańskie) egipski obelisk wykonany w XIX wieku pne. przez faraona z XII dynastii tebańskiej Amenemesa I dla uczczenia Słońca. Obelisk ten, jako świadek męczeństwa pierwszych chrześcijan papież Sykstus V polecił ustawić w centrum placu, dokładnie w jego środku w 1586 roku. Wykonany z jednego bloku czerwonego granitu pełni funkcję wskazówki zegara słonecznego. Podstawę obelisku opatrzono łacińskimi inskrypcjami. Wśród 5 zapisów 2 dotyczą religii, 3 zaś zaświadczają że to właśnie Sykstus V umieścił go w tym miejscu.
Skąd w sercu Rzymu Plac Hiszpański i takież Schody? Kiedy siedząc na Schodach Hiszpańskich spojrzymy za siebie to zobaczymy fasadę kościoła św. Trójcy, który powstał wg projektu Carla Moderny, toskańskiego architekta, a sfinansowany został przez rząd francuski. Nieopodal tego miejsca mieściła się ambasada hiszpańska. Poniżej na placu znajduje się pomnik Najświętszej Marii Panny upamiętniający ogłoszenie dogmatu o niepokalanym poczęciu Maryi przez papieża Piusa IX w 1854 roku. Figura została ustawiona na potężnej kolumnie z bardzo cennego marmuru odkopanej pod koniec XVIII wieku w czasie remontu jednego z domów zakonnych. Starożytną kolumnę przewieziono na dziedziniec pałacu władz miejskich. Minęło prawie 100 lat zanim znaleziono dla niej zastosowanie. Kiedy papież ogłosił, że „Najświętsza Maryja Panna w pierwszej chwili swego poczęcia za szczególną łaską i przywilejem Boga Wszechmogącego, przez wzgląd na zasługi Jezusa Chrystusa, Zbawiciela rodzaju ludzkiego, została zachowana wolna od wszelkiej zmazy winy pierworodnej”, ludzie złożyli datki w takiej wysokości, że zebrana kwota znacznie przewyższyła koszt ustawienia pomnika. A że najgorliwiej zabiegali o to Hiszpanie, dla których Maria Niepokalana stała się patronką już w XVII wieku, nie było lepszego miejsca dla ustawienia pomnika niż plac u podnóża schodów, które przyjęły nazwę Hiszpańskich.
Plac Navona to długa i wąska przestrzeń, która w czasach antycznych mieściła stadion Domicjana. Wybudowany na Polu Marsowym w 86 roku służył rozgrywaniu dyscyplin atletycznych, choć pełnił również funkcję hipodromu. To na nim odbywały się słynne wyścigi rydwanów. Zabudowa, którą mamy możliwość zobaczyć powstała dzięki papieżowi Innocentemu X dla którego projekt zabudowy placu sporządził Borromini. To on jest twórcą monumentalnego kościoła św. Agnieszki, która najprawdopodobniej została w tym miejscu zabita.
Wg legendy urodziła się w chrześciajańskiej rodzinie i nie zamierzała wychodzić za mąż, ale poświęcić życie Bogu. Gdy wracala ze szkoły do domu zauważyl ją syn naczelnika Rzymu i zapragnął ją poślubić. Odrzucony pomimo wielu prezentów i próśb, oskarżyl Agnieszkę o wyznawanie wiary nielegalnej w Rzymie. Na rozkaz jego ojca próbowano torturami zmusić ją do wyrzeczenia się wiary i zmiany decyzji. Agnieszka pozostała nieugięta. Nie imały jej się żadne tortury, co zostalo uznane za widomy znak od Boga i sprawiło, że kilkadziesiąt osób ochrzciło się. Wystawiona nago na stadionie na pastwę spojrzeń Rzymian natychmiast okryła się włosami, ktore w postaci plaszcza przykryły jej ciało. Gdy wrzucona do ognia wyszla z z niego żywa, zabito ją mieczem w okolicach stadionu Domicjana.
Plac ma przepiękną barokową zabudowę podkreśloną fontannami. Otoczony pięknymi kamienicami sprawia, że stał się miejscem spotkań i odpoczynku wszystkich, którzy przy filiżance cappuccino czy latte dzielą się wrażeniami.
Na Placu Minerwy tuż obok Panteonu znajduje się, uważany za jedyny w Rzymie, kościół gotycki, zbudowany na ruinach świątyni, wg tradycji Minerwy, ale to raczej nie jest zgodne z prawdą. W VII wieku zbudowano tu klasztor i kościół, a następnie na polecenie papieża Mikołaja III przebudowano w 1280 roku dla dominikanów. Fasadę dobudowano dopiero w 1453 roku. Budynki klasztorne w czasach Galileusza udzieliły schronienia wielkiej komisji Świętej Inkwizycji. Przed kościołem, pośrodku placu, stoi słoń dźwigający na swym grzbiecie obelisk egipski z VI w. pne., przywieziony przez Dioklecjana do świątyni Izydy, a ustawiony w 1667 roku dla upamiętnienia pontyfikatu Aleksandra VII. Podobno obelisk znaleźli dominikanie w ogrodzie przylegającym do klasztoru i umieścili go przed kościołem. Obelisk Minerveo – jest obeliskiem Apriesa, faraona z XXVI dynastii saickiej, słonik zaś stanowi jego rzeźbioną podstawę. Twórcą pięknego posążku jest Bernini, bardzo żarliwy katolik, który w słoniu symbolizującym w starożytności siłę, inteligencję i poświęcenie, dopatrzył się cech charakterystycznych dla religii chrześcijańskiej i nie widział sprzeczności, w tym, że podtrzymuje on obelisk poświęcony jednemu z bóstw egipskich.
Obok Placu Republiki (Piazza della Repubblica) przejeżdżamy kilkakrotnie. Otoczony ciężkimi, typowymi dla XIX-wiecznej przebudowy, monumentalnymi gmachami, znajduje się na miejscu starożytnych Łaźni rzymskich i term Dioklecjana. Odrobiny lekkości nadaje mu bijąca w jego centrum fontanna z 1901 roku.
W starożytności Plac Wszystkich Ludzi (Piazza del Popolo) znajdował się przy północnej bramie Murów Aureliana zwanej wtedy Porta Flaminia. Tutaj został pochowany cesarz Neron. Aż do 1826 roku wykonywano na nim publiczne egzekucje. W centrum placu wznosi się egipski obelisk przeniesiony z Circus Maximus w 1589 przez papieża Sykstusa V. Obelisk ten wzniesiony przez Ramzesa II w Heliopolis do Rzymu sprowadził w 10 r. pne cesarz Oktawian August. Oglądany neoklasycystyczny plac jest wynikiem przebudowy przeprowadzonej w latach dwudziestych XIX wieku. To tu znajdują się 2 bliźniacze kościoły, z których jeden Matki Boskiej Wszystkich Ludzi zawiera prawdziwe skarby sztuki, m.in. obrazy Caravaggio.
