Na terenie dacanu iwołgińskiego leży niezwykła świątynia, która jest nie tylko piękna, ale też związana jest z nią bardzo ciekawa, zupełnie niecodzienna historia.
Świątynia zbudowana jest w stylu koreańskim dla uczczenia dwunastego Chambo Lamy, Dashi-Dorzho Itigelowa. W 1927 roku powiedział on swoim uczniom aby pochowali jego ciało po śmierci, a potem sprawdzili to po 30 latach. Według opowieści, Itigelow siedział w pozycji lotosu, intonując modlitwę śmierci, jednak umarł w połowie medytacji. Mnisi wypełnili wytyczne swojego byłego mistrza i po 30 latach odkopali ciało Itigelowa, ale ku ich zdumieniu ciało nie miało żadnych typowych oznak rozpadu i rozkładu. Wręcz przeciwnie, Itigelow wyglądał jakby był martwy zaledwie kilka godzin, zamiast trzech dekad. Ciało zakopano, a w 1973 roku powtórzono ekshumację i wynik był taki sam – jakby ciało w ogóle się nie zestarzało. Obawiając się radzieckiej reakcji na taki "cud", mnisi pochowali ciało w nieoznaczonym grobie. Historia Itigelowa nie została zapomniana i była w tajemnicy przekazywana przez lata. Doczekała się ujawnienia dopiero 11 września 2002 roku, kiedy ciało Itigelowa zostało ekshumowane i przeniesione w końcu do Dacanu Iwołgińskiego, siedziby Chambo Lamy, gdzie zostało dokładnie zbadane przez mnichów, jak i przez naukowców i patologów. Po wnikliwych badaniach wydano oficjalne oświadczenie, gdzie stwierdzono, że ciało wygląda tak, jakby jego właściciel zmarł zaledwie 36 godzin temu, jest bardzo dobrze zachowane, bez jakichkolwiek oznak rozkładu, z całymi mięśniami i z wewnętrzną tkanką, stawami miękkimi i skórą. Interesującą rzeczą jest także to, że ciało nigdy nie zostało zabalsamowane lub zmumifikowane. Mnisi buddyjscy zaczęli traktować go niczym żywą osobę witając się z nim uściskiem dłoni, a co niektórzy twierdzili, że Itigelow nadal żyje, ale jest w stanie hibernacji i nirwany. 23 kwietnia 2003 roku konferencja buddystów uznała ciało Dashi-Dorzo Itigelowa za jedne z najświętszych obiektów buddyjskich w Rosji.
