Leży zaraz obok Cmentarza Łyczakowskiego. Jest to jedno z najważniejszych i najbarziej znanych miejsc we Lwowie dla Polaków. To miejsce spoczynku około 3000 żołnierzy, z czego przeszło 20% stanowili chłopcy niespełna 18-letni, owe Orlęta Lwowskie. Zginęli w obronie polskości Lwowa pod koniec 1918 roku walcząc z Ukraińcami, którzy także walczyli o swoje racje, chcąc stworzyć wolną i niepodległą Ukrainę ze Lwowem. Jako ze większość miasta stanowili Polacy, Ukraińcy nie mieli szans i przegrali swą walkę, a Lwów został przyłączony do Polski i stał się stolicą województwa.
Jeszcze w czasie walk, pod koniec 1918 roku, zaczęto chować tu poległych. Po kilku miesiącach, władze miasta zdecydowały się o utworzeniu w tym miejscy cmentarza wojskowego dla poległych. Prace budowlane trwały etapami, przez wiele lat dobudowywano kolejne częśći: kolumnady, katakumby, łuk triumfalny, kaplicę oraz półkoliste rzędy mogił. Gdy wojska radzieckie w czasie II wojny światowej wkroczyły do miasta, rozpoczął się proces stopniowego niszczenia Cmentarza Orląt Lwowskich. Wpierw rozkradywano kamienie i płyty, potem zamieniono całe miejsce w wysypisko śmieci. Najgorsze przyszło dopiero 25 sierpnia 1971 roku, gdy czołgi sowieckie oraz spychacze zrównały z ziemią groby i większość zabudowań. Akcja w pełni się nie udała, więc użyto pocisków artyleryjskich. 4 lata później tak zrównane miejsce zamieniono na warsztat kamieniarski, a przez północną część cmentarza, na miejscu grobów, przeprowadzono asfaltową drogę. Sytuacja zmieniła się dopiero w 1989 roku, gry zaczęto powoli porządkować miejsce i myśleć o jego rehabilitacji. Wkrótce zaczęto budowę nowego Cmentarza Orląt Lwowskich, oficjalnie zwanego Cmentarzem Obrońców Lwowa, który miałby być rekonstrukcją starego, przedwojennego. Prace prowadzono aż do 2004 roku, z licznymi problemami, m.in. z uwagi na kontrowersje wzbudzane wśród władz miejskich Lwowa, które nastawione były bardziej na utrzymywaniu ukraińskiego charakteru miasta. Również władze w Kijowie były niezbyt przychylne rekonstrukcji "polskiego" cmentarza. Sytuacja zmieniła się zasadniczo po Pomarańczowej Rewolucji, gdy nowo wybrany prezydent Ukrainy, Wiktor Juszczenko, doprowadził do kompromisu. Z jego właśnie udziałem oraz prezydenta Polski Aleksandra Kwaśniewskiego udbyła się uroczystość otwarcia nekropolii 24 czerwca 2005 roku.
Zaraz obok nekropolii polskich obrońców Lwowa, jest tworzony Memoriał Wyzwoleńczych Zmagań Narodu Ukraińskiego, czylie miejsce pamięci ukraińskich obrońców miasta, walczących o niepodległość Ukrainy.
