Obiekt z Listy Światowego Dziedzictwa UNESCO (1998 r.)
Najważniejsza w mieście świątynia Kościoła katolickiego obrządku bizantyjsko-ukraińskiego i zarazem siedziba lwowskiego metropolity greckokatolickiego. Położona jest na wzgórzu (321 m n.p.m.), na którym już w XIII wieku istniała drewniana cerkiew, wybudowana przez Lwa Daniłowicza, syna założyciela miasta Daniela Halickiego. Z czasem drewnianą budowlę zamieniono na murowaną z kamienia i cegły w stylu gotyckim. W I poł. XVIII wieku budowę nowej rezydencji i świątyni na wzgórzu św. Jura kazał zbudować metropolita lwowski Atanazy Szeptycki. W latach 1743-44 zburzono starą świątynię i rozpoczęto budowę nowej według projektu Bernarda Meretyna, jednego z najwybitniejszych architektów polskiego rokoka. Prace trwały w latach 1744-64. Po śmierci Meretyna w 1759 roku budowę kontynuował do samego końca Klemens Fesinger. Po śmierci Atanazego Szeptyckiego, nowym metropolitą lwowskim został Leon Szeptycki. To właśnie obu Szeptyckim, stryjowi i bratankowi, świątynia zawdzięcza obecny kształt. Przez kolejne wieki niewiele się zmieniła, dzięki czemu zachowała do dziś swój późno barokowy kształt. W czasach sowieckich (marzec 1946 – sierpień 1990) świątynia odgrywała rolę katedry prawosławnej patriarchatu moskiewskiego. W 1990 świątynię ponownie przejęli grekokatolicy. W 1998 sobór św. Jura razem ze Starym Miastem, Wysokim Zamkiem i Podzamczem został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
