Tsambika, to piękne miejsce. Trzeba je odwiedzić. Z miejscem tym wiąże się u mnie dziwne wrażenie, ze względu na to, że trafiliśmy tam jako do pierwszego punktu zwiedzania, wcale tam nie jadąc, po drodze gdzie indziej. Odebraliśmy to trochę jako znak, że czas na dziecko :) A to dlatego, że monastyr, który znajduje się na samej górze słynie z tego, że co roku, 18 września przybywają tam bezdzietne kobiety, często na kolanach, prosząc Matkę Boską o cud poczęcia i zdrowe dzieci. My byliśmy tam 19 września, czyli akurat dzień później. Taki zbieg okoliczności... coś nas tam ściągnęło ;) Ostrzegam, że należy wjechać jak najwyżej się da samochodem, lub skuterem, bo i tak jeszcze przed nami długa droga na szczyt. Prowadzi tam wąska ścieżka, momentami stroma i niebezpieczna. Po drodze na górę wypiliśmy dwie butelki wody i odpoczywaliśmy 2 razy, a i tak pot lał się z nas ciurkiem. Nie wiem, jak można wejść tam na kolanach!!! Niewątpliwie jednak warto się wysilić, by tam dotrzeć. Będąc tam oczywiście i my pomodliliśmy sie i wpisaliśmy do księgi pamiątkowej. Przy ołtarzu było mnóstwo, świec przedstawiających małe dzieci i noworodki naturalnej wielkości. Z główek wystawały knoty. Dla mnie było to trochę... może nie odrażające, ale drastyczne... no ale co kraj to obyczaj. W monasrtyrze są też na ścianach starusieńkie freski, które ledwo co już widać. Jest też mały sklepik z pamiątkami. Rozpościerają się stamtąd urzekające widoki, wspaniale prezentuje się plaża w Tsambice. Plaża też jest bardzo łądna, piaszczysta. Zostaliśmy przegonieni z naszymi ręcznikami dalej od leżaków przez niesympatycznego Greka, który zbierał kasę za wynajem leżaków. Jednak tam, gdzie się przenieśliśmy (dalej, pod skały) było jeszcze lepiej, mniej ludzi i widok jeszcze ładniejszy.
