Mieszkaliśmy u znajomej Polki Darii i jej męża Xawiego - Katalończyka. W całej Hiszpanii regionalizm jest bardzo ważny i należy pamiętać, że Katalończyk to Katalończyk, a nie Hiszpan. Razem z nami mieszkali Gabi też Katalończyk oraz Wiktoria i Rafael - para studentów z Francji. Porozumiewaliśmy się między sobą w językach: polskim – ja z Januszem, Janusz z Darią, Daria ze mną, katalońskim – Xawi z Gabim, Gabi z Darią, francuskim – Wiktoria z Rafaelem, niemieckim – Daria z Xawim (ponieważ poznali się z Niemczech, ale to zupełnie inna historia), angielskim – każdy z każdym. Taka Wieża Babel z pełną zdolnością komunikacji werbalnej i pozawerbalnej:) Przestronne mieszkanie znajdowało się w typowej Barcelońskiej kamienicy z marmurową klatką schodowa i małą windą z cudnymi drewnianymi drzwiczkami takimi dokładnie jak na filmach Almodovara. Kamienica położona była przy ulic Hurtado w pobliżu centrum miasta. Z dachu budynku, gdzie jedliśmy śniadania w ciepłym słońcu i kolacje pod gwiazdami rozciągał się piękny widok na wzgórze Tibidabo.
