To było pierwsze spotkanie z Grecką kulturą, ludźmi i zabytkami, które zaowocowało trwałą fascynacją wszystkim co stamtąd się wywodzi. Rodos zostało zaplanowane dlatego, że wydawało mi się nieskażone cywilizacją i nie do końca zadeptane przez turystów. Ale najważniejsze w tym były poszukiwania śladów Kolosa Rodyjskiego, który w starożytności miał byc jednym z siedmiu cudów świata. Skończyło się na tym, że w porcie Mandraki zastaliśmy tylko jelonka a łania była remoncie-to mi niespodzianka. Czy kolos mógł stac na rozstawionych nogach w miejscu ówczesnych jeleni i miec 30 metrów wysokości? To wg znawców niemożliwe. Współcześni badacze oceniają, że posąg Heliosa musiał się znajdowac na wschodnim cyplu portu lub jeszcze dalej. Podobno jest takie miejsce w wysuniętym w kierunku morza forcie gdzie pozostał ślad jego złączonych stóp ( rozstawione stopy Kolosa to mit )a my jak zaczarowani biegaliśmy po mieście i zamku zupełnie zapominając o naszej misji poszukiwaczy kolosa. Teraz będziemy musieli kiedys tam wrócic.
Stare miasto otoczone jest średniowiecznymi murami obronnymi, którymi można się zachwycac do woli a w wąskich uliczkach gubic i odnajdywac na nowo. Najwazniejszą i najpiękniejszą wizytówką jest Pałac Wielkich Mistrzów, który został w odległej przeszłości doszczętnie zniszczony a odbudowany dopiero w XX wieku. Dziś pałac jest jednym wielkim muzeum, w którym położono antyczne mozaiki przywiezione z niedalekiej wyspy Kos.
Jeszcze na koniec warto wspomniec o szczątkach świątyni Afrodyty datowanej na III w .p.n.e. Rzeczywiście pozostały tylko fragmenty kolumn i fryzów, przy których musiałam sobie zrobic zdjęcia.
