Podróż W świątyni i w puszczy- Indie cz.2 - Hampi- Tusia ogląda świątynie, Wojtek myje słonia



2009-02-05

Witamy w drugiej części naszej indyjskiej wędrówki. Za plecami mamy już szalony Mumbaj, kamienną Ellorę i lanserskie Goa. A przed nami... 

Witamy w hippisowskim Hampi

W: 10 km przed celem mamy 20 minutowy postój. Dziwne, ale wiemy co się za tym kryje:) Młody chłopak daje nam wizytówkę guesthouse`u i woła przez okno "remember me!". W Hampi juz na nas czeka. Wsiadamy z nim w rikszę i wskazujemy cel nr 1. - Mango Tree - legendarną już (dzięki Lonely Planet) knajpę. Przed wejściem zdejmuje się buty niczym w świątyni, po czym siada na podłodze przy jednym z niskich stolików umieszczonych na kilkupoziomowych tarasach. Siedząc pod potężnym mangowcem i zajadając owsiankę z bananami patrzymy na plantacje, z których, być może, owe banany pochodzą.

Hampi to mała, zaludniona na nowo wioska, skupiona wokół świątyni Wirupaksza, niegdyś stolica potężnego państwa Widżajanagar. Główną jej część stanowi bazar (czyli rodzaj długiego placu), na końcu którego znajduje się właśnie świątynia. Domy chowają się na tyłach.

Przed wizytą u kamiennego boga-małpy, Hanumana, idziemy na pobliskie wzgórze, by złożyć bananową ofiarę małpom futrem pokrytym. Natrafiamy na Czarnogębe - ładniejsze lecz bardziej nieśmiałe niż drugie tutejsze plemię - Czerwonogębe. Mimo, że początkowo podchodzą do nas z rezerwą i zbliżają się ostrożnie, dość szybko osiągamy ten etap zażyłości, w którym podbiegają i wyrywają banany z ręki:)

Wałęsamy się po pobliskich świątyniach. Tuż przed zachodem słońca przychodzimy znów na wzgórze. Moment, szczególnie jak na Indie, niezwykle spokojny. Z góry patrzymy na wielkie skały, zieleń palm i bananowców i gdzieniegdzie kamienne kolumny starych świątyń.

T: Hampi jest skupiskiem turystów- hippisów. Nie widiać tak wielu bogatych osób w średnim wieku, Rosjan i innych amatorów luksusu za niską cenę. Jest za to dużo młodych chłopaków z długimi dredami i dziewczyn w kolorowych szarawarach. Wszyscy ochoczo malują sobie czerwone kropki na czole i leniwie przesiadują w mango tree popijając zieloną herbatę i snując opowieści- czy to na głos, czy na papierze. Znacznie przyjemniejsza atmosfera niż na Goa.

Nasz kolega Włoch powiedział, że tutejsza knajpka z pastą i pizzą z pieca drzewnego jest na najwyższym poziomie. To znaczy, że makaron jest jak u mammy i kawa jak we włoskiej kawiarni. Potwierdzamy niniejszym, że w Hampi można naprawdę dobrze zjeść (nie tylko po indyjsku).

Peeling i maseczka dla słonia

W: Następnego dnia wstajemy wcześnie rano. Z góry schodów nad rzeką widzę, że już się zaczęło. Słoń leży w na boku. Ma już namydloną głowę:)

Lakshmi, świątynny słoń z Hampi, poddawana jest codziennej toalecie. Zabieg składa się z peelingu kamieniem, mydlenia (jeden seans = 2 kostki mydła), płukania i jeszcze szorowania szczotką. Słoń leży spokojnie zanurzony częściowo w wodzie, tymczasem trąba, która żyje własnym życiem, wynurza się co chwila jak peryskop łodzi podwodnej. Ale nie tylko Lakshmi zażywa kąpieli; w tym samym czasie w płytkiej rzece dziesiątki Hindusów namydlają się, myją zęby, piorą ubrania. Gdy słoń wstaje, żeby odwrócić się na drugą stronę przyłączam się i ja do mycia. Szoruję mu brzuch kamieniem, ale delikatnie, boję się, żeby nie za mocno. Ale skórę ma twardą. Potem polewam jej głowę pokrytą rzadkimi włosami (trochę jak u łysiejącego faceta:) ) Super!

Wypożyczonymi rowerami ruszamy na włóczęgę po okolicy. W małej świątyni Hanumana zasuszona staruszka wskazuje na podobiznę boga-małpy i powtarza "Hanuman, Hanuman". Bierze trochę czerwonego proszku z pępka małpy-płaskorzeźby i robi nam kropki na czołach. "Bakszysz. 20 rupees". Daję 10, ale ona tylko kiwa głową, pokazując w uśmiechu nieliczne zęby. No dobrze, kapituluję przed starowinką-terrorystką:)

Zaczyna się upał. Dojeżdżamy do ruin, ale nie silę się tu nawet na zwiedzanie. Siadam tylko na schodach - jedynym zacienionym miejscu w zasięgu wzroku. Wypijamy jedną butelkę wody za drugą.

Dzieci, dzieci, dzieci

Odpoczywamy przy niezwykłym Lotus Mahal. Niebawem otacza nas stado dzieci. "What`s your name? What`s your country? One photo please!" Hinduskie dzieci są brązowe, ładne, o głębokich oczach. I nadaktywne. Każde chce zobaczyć siebie na wyświetlaczu aparatu. Zalewa nas wzburzone morze dzieci. A kiedy już nauczyciel rozgarnął je i przegonił i myślę, że będę mógł oddać się kontemplacji zakupionego kokosa, okazuje się, że uczynił  to, by samemu zrobić sobie ze mną zdjęcie:)

Przejeżdżamy potem wzdłuż pól ryżowych, pól trzciny cukrowej, zagłębiamy się w bananowe plantacje. Poszczególne sadzonki na polu ryżowym rosną, zanurzone w wodzie, w pewnej odległości od siebie. Ale z większej odległości wyglądają jak zwarty dywanik o żywym, zielonym kolorze. Co jakiś czas natrafiamy na świątynie, rozsiane po całej okolicy. Przed zmrokiem wchodzimy jeszcze raz na wzgórze i wtapiamy oczy w to, co nas otacza.

Po kolacji opuszczamy urocze Hampi. Jedziemy rikszą do Hospetu, stamtąd busem-sleeperem do Bangalore, skąd łapiemy autobus do Mysore.

  • Barwy domu
  • Dzieciak
  • Dzieciaki
  • Dziennik podrozy
  • Ganes
  • Hanuman
  • Kolumny rzezby
  • Kolumny
  • Krowa
  • Malpki
  • Mycie slonia
  • poranna toaleta
  • Odpoczynek
  • Policja
  • Sjesta
  • Szkolna wycieczka
  • Slon i pan
  • Slon
  • Swiecenie ciezarowki
  • Swintuchy
  • Wojtek myje slonia
  • Z ciezarowka
  • Znajdz tusie
  • Chlopaki odblaskowe
  • Dziedziniec
  • Ja chce zdjecie  ja
  • Ryz
  • Swiatlo
  • Transport
  • Kolumny z boku
  • Konie
  • Hampi lakszmi
  • Lotos mahal
  • Stajnia dla sloni