Jeziorak jest dużym jeziorem rynnowym położonym w pobliżu Iławy. Jest to najdłuższe jezioro w Polsce (prawie 27,5 km) i zarazem szóste pod względem powierzchni (34,60 km² ). Jego największa głębokość wynosi 13 m. W średniowiecznych dokumentach jezioro występuje pod nazwą Geyserich lub Geyzerich, później nazywane było Gizerek, Jezierzyce i Geserich See. Nazwa wywodzi się z języka staropruskiego od słowa geeysa - czapla.
Na Jezioraku znajduje się wiele zatok, półwyspów i 16 wysp, a największe z nich to Wielka Żuława – największa śródlądowa wyspa w Europie i Wielki Bukowiec. Porastające brzeg akwenu lasy wraz z okolicznymi jeziorami tworzą Park Krajobrazowy Pojezierza Iławskiego. Poprzez cieśniny lub krótkie naturalne cieki jezioro Jeziorak ma połączenie z jeziorami: Płaskim, Ewingi, Łabędź, Rucewo Wielkie, Rucewo Małe, Iławskie i Dauby oraz Kanałem Rlbląskim.W jeziorze żyją liczne gatunki ryb: lin, sum, sandacz, tołpyga, szczupak, karaś, leszcz, węgorz, karp, miętus, płoć, okoń, jazgarz, ukleja i krąp. Jezioro i jego okolice są również siedliskiem licznych ptaków: kaczek, perkozów, łysek, bąków, gączków, trzcinniczków, błotniaków stawowych, rybołowów, bielików, łabędzi, mew, czapli, kormoranów, żurawi i innych. Występują tu również płazy (żaby, kumaki, traszki i ropuchy) oraz raki.
W miejscowościach położonych nad Jeziorakiem rozlokowała się bogata infrastruktura turystyczna: jest tu wiele pól namiotowych, biwakowisk, przystani jachtowych, punktów małej gastronomii, hoteli i gospodarstw agroturystycznych.
Na zachodnim brzegu Jezioraka, w odległości 20 kilometrów od Iławy, na wysokim brzegu, leży słynąca ze swych turystycznych atrakcji wieś Siemiany. Otoczona jest gęstymi lasami i sycona powietrzem, jakie wiatr przynosi tu z rozległego Jezioraka. Siemiany i wiele innych wsi porozrzucanych na brzegach Jezioraka posiadają swoisty mikroklimat, który pomaga w leczeniu chorób układu oddechowego. Latem wieś odwiedzają tysiące turystów, którzy mają tu bogate zaplecze noclegowo-rekreacyjne. Siemiany są główną po Iławie przystanią dla żeglarzy.
Wieś, nosząca dawniej nazwę Schwalgendorf została założona w roku 1700 w ramach tzw. osadnictwa szkatułowego, zapoczątkowanego przez Fryderyka Wilhelma Hohenzollerna (1640-1688), zwanego Wielkim Elektorem. Nazwa „osadnictwo szkatułowe” wywodzi się stąd, iż fundusze na zakładanie osiedli jak i uzyskiwane dochody z tych kolonizacji pochodziły i wpływały wprost do szkatuły książęcej. Zasadźcą i pierwszym sołtysem Siemian był Chritoph Bieber. Nazwę miejscowości nadali jej okoliczni mieszkańcy, którzy widząc obłoki dymu nad lasami nazwali ją Schwalgendorf (Schwalge - obłoki dymu ; dorf - wioska ). W 1785 roku Siemiany liczyły już 47 domów mieszkalnych. W dokumentach z 1820 roku wymieniane sa Stare Siemiany (osada, gajówka z trzema mieszkańcami) i Nowe Siemiany z 56 domami i 290 mieszkańcami. W tym czasie w Siemiany administracyjnie należały do powiatu ostródzkiego. W 1823 roku, w szkole wiejskiej był jeden nauczyciel (Krystian Klinger), a wszystkie dzieci było polskiego pochodzenia. Wskazuje to na fakt, że wieś założyli osadnicy z Polski. W 1831 roku w tutejszej szkole uczyło sie 96 dzieci z których tylko 15 rozumiało po niemiecku. Z biegiem czasu język niemiecki wyparł mowę polską, co było wynikiem świadomej akcji germanizacyjnej w XIX wieku. Po polskich mieszkańcach Siemian pozostało kilka nazw topograficznych, które widniały jeszcze na mapie Prus z 1871 roku. Na mapach późniejszych nazwy te zmieniono na niemieckie.
