Przenieśmy się do roku 1855, gdzie hrabia Guido Henckel von Donnesmarck, będący magnatem i przemysłowcem zakłada kopalnię w Zabrzu. Jej nazwa pochodzi od jego imienia - Guido. Pierwszy poziom wydobywczy 80 m powstał po 1856 roku, z którym po czasie okazały się trudności powiązane z zaburzeniami tektonicznymi. Teren został zalany i uniemożliwiał dalsze wydobycie. W tym samym roku postaje spółka z Górnośląskim Towarzystwem Kolejowym w celu inwestycji na dalsze roboty. Po 1870 roku teren jest osuszany i nadal zgłębiany do 170 m, gdzie dwa lata później następuje wznowienie wydobycia na poziomie 80 m. Ciekawostką jest, że w 1855 roku maksymalne wydobycie wyniosło 312 976 ton. W kolejnych latach pruski skarb wykupuje kopalnię i zostaje ona dołączona do państwowej kopalni Królowa Luiza, gdzie połączono się z jej poziomem 320 m.
Kolejne lata historii to 1912 rok, gdzie Guido zostaje połączone z kopalnią i koksownią Delbruck. Podział Śląska sprawił, iż kopalnia zajmowała teren niemiecki, gdzie przejął ją pruski koncern Preussag. Szyb Guido w 1928 roku zostaje unieruchomiony, a Kolejowy nie jest już szybem wydobywczym. Poziom 170 zajmują urządzenia służące do odwadniania całej kopalni. Po roku 1945 zmieniono nazwę kopalni na „Kopalnia Węgla Kamiennego Makoszowy”. Rok 1967 to powstanie Kopalni Doświadczalnej Węgla Kamiennego M-300. Było to miejsce do testów maszyn górniczych, niestety ilość wydobycia była znikoma.
W 1982 roku dyrektor Muzeum Górnictwa Węglowego w Zabrzu udostępnia poziom 170 do zwiedzania, gdzie powstaje Skansen Guido – wpisany na listę zabytków. Rok 2000 to czas, w którym kopalnia zostaje zdemontowana i nie można jej już zwiedzać. Dopiero w 2007 roku, przy udziale wielu instytucji powstaje Zabytkowa Kopalnia Guido i staje się tym samym samodzielną instytucją kultury Miasta Zabrze i Województwa Śląskiego