„Pekin ze swoimi murami otoczonymi innymi murami i swoimi kanałami otoczonymi przez inne kanały był urzeczywistnieniem w kamieniu kosmicznego porządku tamtych czasów. Każdą budowlę wzniesiono w określonym miejscu: Ołtarz Słońca we wschodniej części miasta, Ołtarz Księżyca – w zachodniej, Świątynię Nieba – na południu, Świątynię Ziemi – na północy, dla przeciwwagi. W samym środku powstało Zakazane Miasto, „Wielkie Wnętrze” - jak zwano to serce Chin, środek środka świata, siedzibę cesarza, źródła wszelkiej władzy.” Tiziano Terzani - „Zakazane Wrota”
Zakazane Miasto było siedzibą cesarzy z dynastii Ming (1368-1644) i Qing (1644-1912). Kompleks pałacowy był budowany w latach 1406-20, czyli między 4 a 18 rokiem panowania cesarza Yongle, trzeciego władcy dynastii Ming, który w tym miejscu uczynił siedzibę swojego państwa. Przy jego budowie pracowało około miliona robotników i około sto tysięcy rzemieślników i artystów. Materiały zaś do jego budowy sprowadzano z najróżniejszych zakątków całych Chin. Nowy pałac w nowej stolicy miał olśniewać wszystkich pod każdym względem.
„Czerwone mury Zakazanego Miasta przez stulecia chroniły nie tylko Smoczy Tron, na którym zasiadał cesarz – Syn Niebios. To tu, jakie wierzyli Chińczycy, mieścił się środek wszechświata. Dzisiaj kompleks Muzeum Pałacowego (Gu Gong) to największy tego typu obiekt na świecie, geograficzne serce i symbol Pekinu. Zbudowana ściśle według zasad geomancji (feng shui) cesarska siedziba od północy opiera się o wzgórze Jingshan, a od południa otwiera się na gigantyczny plac Tiananmen.” Zuzanna O'Brien - „Voyage” maj 2008
980 budynków, 8,886 pokoi, około 720 tysięcy metrów kwadratowych powierzchni. Wszystko zbudowane z zasadami chińskiego ładu kosmicznego, z jasno i równo wyłożonymi osiami północ-południe, wschód-zachód. Kompleks pałacowy podzielony jest na dwie główne części: przednią, bardziej oficjalną zwaną Zewnętrznym Dworem (Waichao) oraz prywatne zabudowania cesarza i jego rodziny, dziedzińce konkubin i ogrody cesarskie które razem tworzą Wewnętrzny Dwór (Neiting). Masa budynków, zdobień i detali które wszystkie mają swoje znaczenie i ściśle określoną funkcję. Tam nic nie jest przypadkowe i mające (jak to często w Europie jest) znaczenie tylko wizerunkowe. Dla mieszkańca Europy większość znaczeń jest niezrozumiała, dla Chińczyków już tak. Oni wiedzą, że koło to symbol nieba, ryba – nowego początku, brzoskwinia – nieśmiertelności, kolor czerwony – pomyślności i bogactwa, a żółty – zarezerwowany wyłącznie dla cesarza. Symbole cesarskie to także lew i smok, których wizerunki często są widoczne w Zakazanym Mieście.
„Cesarski pałac można zwiedzać, wędrując właśnie śladami smoków. Wizerunki tego symbolu władzy są tu wszędzie. Chińczycy wierzący w legendarnego władcę Hung Di, który ogłosił, iż zdobył nieśmiertelność jako smok, zaczęli nazywać samych siebie „potomkami smoka”. A cesarski tron nazywany był „smoczym tronem”. Za panowania późnej dynastii Qing smok został nawet umieszczony na chińskiej fladze narodowej. Jednak dziś chętniej używa się jako symbolu Chin czarno-białej pandy. Podobno smok ze swoim arystokratycznym rodowodem i wojowniczą przeszłością nie był zgodny z międzynarodowym wizerunkiem Chin.” Edi Pyrek - „Traveler” sierpień/wrzesień 2009
Obiekt z Listy Światowego Dziedzictwa UNESCO (1987 r.)
