Podróż W mieście Neptuna. - Gdańskie impresje....

Gdańsk - miasto Hanzy, gdzie stężenie zabytków na kilometr jest największe w Trójmieście, dawniej do Rzeczpospolitej zbliżał się jak do ognia. II wojna światowa pogrzebała dawny gród, a z nim kawałek jego historii. Dziś odnosi się czasem wrażenie, że miasto żyje w cieniu wypoczynkowego Sopotu. To już nie dumne miasto handlowe, ale mimo tego wciąż bardzo urokliwe miejsce na mapie naszego kraju. W porównaniu z Krakowem brak mu, nawiązując do Norwida, dopełnienia. Widać to na każdym kroku. Zabytkowe kościoły, nieliczne zachowane gdańskie wnętrza, piękne Długie Pobrzeże, a zaraz obok ruiny spichrzów, powojenne niby-kamieniczki i ich najnowsze, może nawet nie lepsze, odpowiedniki. Historia sprzed wojny miesza się z tą powojenną. Miejsca przepiękne, urokliwe, z przesiąkniętymi historyzmem szytym bardzo grubymi nićmi. Staremu centrum brak pewnej spójności architektonicznej,  oglądamy  rozsypane między Motławą a Radunią perełki, „ewakuowane i rewindykowane dla potomności”. Optymizm historyczny każe nam dziękować historii za wymiecenie wielu słabszych zabytków, stanowiących wyraz nie zawsze najwyższego smaku dawnych Gdańszczan, którzy zbudowali największy ceglany średniowieczny kościół, najwyższy dźwig portowy i.... lubowali się w najdziwniejszych figurach wojowników strzegących schodów oraz tandetnawych artusowych Akteonach. Może Gdańszczanie mieli nieco megalomańskie podejście do przestrzeni publicznej, ale nie byli w tym osamotnieni.  Zostawili nam  jednak zabytki imponujące.  W tej podróży mniej opisów, historii, a więcej zdjęć, które ukazują pewną impresję na temat miasta, jedna z tysiąca możliwych...