Wszyscy miłośnicy zarówno powieści Margaret Mitchell, jak i filmowej wersji Victora Flemminga, pamiętają doskonale uczucie, jakim główna bohaterka nakręconego w 1939 roku Przeminęło z wiatrem pałała do rodzinnego domu i swojej porośniętej bawełną ziemi, nazwanych na cześć miejsca pochodzenia rodziny – Tarą.
Powieściowa Scarlett nigdy w Tarze nie była (udało jej się to dopiero w napisanym w 1991 roku przez Alexandrę Ripley sequelu zatytułowanym po prostu Scarlett), co sprzyjało idealizacji rodzinnych stron.
Ja tymczasem, po kilkudniowym pobycie w Dublinie, odszukawszy ślady Joyce`a, Yeatsa i Wilde`a, postanowiłam wyruszyć na podmiejską wycieczkę, by zobaczyć owe słynne wzgórze (ang. Hill of Tara, irl. Teamhair na Rí), przez Irlandczyków uważane za jedno z historycznych centrów Szmaragdowej Wyspy. To na tym wzgórzu mieściła się siedziba arcykrólów z dynastii O`Neil. Przez pierwsze stulecia to tam właśnie zbierali się na narady władcy i kapłani, gdy ważyły się losy kraju, lub by stanowić nowe prawa. W XIX wieku odbyło się tam olbrzymie zgromadzenie (różne przekazy podają, że zabrało się tam wówczas od stu tysięcy do miliona Irlandczyków), jednak obecnie, zdziwią się ci, którzy oczekują na wzgórzu zamków, pomników czy innych spektakularnych budowli.
Tara jest porośniętym trawą wzgórzem, na którym znajduje się kilka nagrobków i mały kościółek, a poza tym beztrosko pasą się tam owce. Aby dotrzeć do Tary z Dublina należy kierować się drogowskazami w kierunku miejscowości Navan, stolicy hrabstwa Meath, aż dojedzie się do podnóża Tary. Mieści się tam centrum informacji turystycznej (www.heritageireland.ie/en/pl/midlandseastcoast/WzgorzeTara/), gdzie w sezonie letnim odbywają się prelekcje i pokazy audiowizualne. Można też dołączyć do grupy oprowadzanej przez przewodnika.
