Wyspa Møn słynie przede wszystkim z białych, kredowych klifów, najwyższych spośród tych, które są położone nad Morzem Bałtyckim. Nic więc dziwnego, że będąc w Danii chcieliśmy ją zobaczyć. Dojazd na nią i powrót w sensownym czasie jest praktycznie możliwy tylko samochodem, chyba, że ktoś ma sporo czasu lub przyjechał na dłużej.
Ostatnią miejscowością na Zelandii, przed wjazdem na wyspę jest Kalvehave. Właściwie warto się tam zatrzymać głównie po to …, bo sfotografować stamtąd wyspę Møn i wiodący na nią 745-metrowy Mønbroen, zwany też Mostem Królowej Aleksandry. Warto pamiętać, że most, otwarty w 1943 r., nie łączy wyspy ze stałym lądem, ale dwie wyspy – największą w Danii ('stołeczną' Zelandię) i jedną z mniejszych, ale najpiękniejszych - Møn.
Mieliśmy szczęście i zatrzymaliśmy się akurat vis a vis lokalnego kościoła – Kalvehave kirke. Widok wokół był niemal sielankowy. Pola skoszonego zboża lub warzyw, świetnie utrzymane domki z duńską flagą. A na wzniesieniu gotycki kościółek z cmentarzem. Kwintesencja duńskiej wsi. Zaś most – istotnie jest ciekawy i ma tylko jedną wadę – brak punktu widokowego tuż przed nim lub za nim ;-).
