Ocenione komentarze użytkownika lmichorowski, strona 1034

Dzięki, Marku, za kolejną ucztę dla oka. Pozdrawiam.

Jak i wiele innych...

Ładniutkie....

Do Dzierzgonia zawitaliśmy pewnej soboty w drodze na Wybrzeże. Zatrzymaliśmy się na krótko i właściwie poza gotyckim kościołem p.w. św. Trójcy i św. Katarzyny nie zwiedzaliśmy innych, godnych uwagi miejsc, jak choćby XVIII-wiecznego kościoła p.w. św. Ducha, pełniącego dziś funkcję światynii obrządku grecko-katolickiego, pozostałości zamku krzyżackiego czy cmentarza żydowskiego z I połowy XIX wieku. Warto też dodać, że w pobliżu Dzierzgonia leży miejscowość i sanktuarium Święty Gaj, powszechnie identyfikowane jako miejsce śmierci patrona polskiego Kościoła katolickiego - św. Wojciecha. W niewielkiej odległości od miasta obejrzeć można także tzw. Kamienie Wilhelma - kilkanaście głazów z wyrytymi napisami, upamiętniających polowania, których uczestnikiem był następca tronu i późniejszy cesarz Wilhelm II.

Trochę historii... Okolice Dzierzgonia zostały zasiedlone przez plemiona pruskie w IV - IX wieku. Pod koniec X wieku z misją chrystianizacyjną przybył na te tereny św. Wojciech. Misja zakończyła się tragicznie. Pod Bągartem, w niedalekim Świętym Gaju, 23 kwietnia 997 roku został on zamordowany. W XIII wieku sprowadzony Zakon Krzyżacki rozpoczął podbój Pomezanii. W latach1233 - 1234 miała miejsce pierwsza wspólna wyprawa rycerzy niemieckich i polskich i bitwa nad rzeką Zirgune (Dzierzgoń). Wyprawa uwieńczona została malowidłem ściennym w refektarzu Wielkiego Mistrza w Malborku. Kilka lat później, w latach 1236 - 1238 ma miejsce kolejna wyprawa, dowodzona przez margrabiego miśnieńskiego Henryka. Opanowuje ona Pogezanię i Pomezanię. Krzyżacy umacniając swe posiadanie, budują gród warowny w Elblągu (1237 r.) i w Dzierzgoniu (1238 r.). W latach 1247 - 1248 Krzyżacy budują na wzgórzu warownię, która później zostaje przebudowana w potężne zamczysko, a powstały gród nazywają Christburg. W roku 1249 na zamku dzierzgońskim zostaje podpisana ugoda kończąca pierwsze powstanie Prusów przeciw Krzyżakom, a w roku następnym zostaje powołane komturstwo dzierzgońskie - pierwszym komturem zostaje Heinrich von Stange. Po kilkunastu latach wybucha drugie powstanie Prusów, którym - pomimo zniszczenia osady - nie udaje się jednak zdobyć samego zamku. Po stłumieniu powstania, w roku 1282 Krzyżacy przesiedlają Prusów (Jaćwingów). W roku 1288 wydany zostaje najstarszy zachowany przywilej lokacyjny miasta na prawie chełmińskim. W roku 1410, po zwycięskiej bitwie pod Grunwaldem, król Władysław Jagiełło w drodze na Malbork, zatrzymuje się na zamku dzierzgońskim, który wcześniej opuściła załoga krzyżacka (komtur Dzierzgonia Albrecht von Schwarzburg pełniący funkcje Wielkiego Szatnego Zakonu, poległ w bitwie pod Grunwaldem). W roku 1411, zamek opuszczony przez szczupłą załogę polską, ponownie obejmują Krzyżacy. W 1414 roku, podczas trwania tzw. "wojny głodowej", król Władysław Jagiełło ponownie z wojskami polsko - litewskimi przebywa na zamku. W pogoni za Krzyżakami poleca go spalić. W roku 1429 zamek zostaje odbudowany przez Krzyżaków. W roku 1440 mieszczanie Dzierzgonia przystępują do antykrzyżackiej konfederacji, znanej pod nazwą Związku Pruskiego. W lutym 1454 roku miasto przystępuje do powstania Związku Pruskiego. Mieszkańcy palą zamek - symbol władzy zakonnej. We wrześniu tegoż roku, po klęsce wojsk polskich pod Chojnicami, Krzyżacy ponownie obejmują władzę w Dzierzgoniu. W roku1466, w wyniku II pokoju toruńskiego Dzierzgoń zostaje przyłączony do Polski. Oficjalnie w dokumentach występuje nazwa Dzierzgoń. W roku 1508 w dokumentach pojawia się oficjalna polska nazwa Kiszpork, będąca przekształceniem niemieckiej nazwy Christburg. W roku 1517 starostwo dzierzgońskie przejmuje rodzina Cemów, która wypowiadając się za reformacją wprowadza luteranizm. W roku 1624 następuje faktyczne przejęcie starostwa przez wojewodów malborskich. W czasie wojny ze Szwecją w 1626 roku oddziały armii szwedzkiej pod wodzą Gustawa Adolfa zajmują Dzierzgoń. Miasto zostaje ponownie zajęte przez Szwedów w czasie "potopu". W latach 1638, 1647, 1698, 1730 miasto dotykają pożary, stanowiące obok pomorów i wojen główny czynnik regresu i zastojów w jego rozwoju. W latach 1708 - 1709 miasto opanowuje epidemia dżumy, która powoduje znaczne wyludnienie Dzierzgonia. Po I rozbiorze Rzeczypospolitej w 1772 roku Dzierzgoń dostaje się pod panowanie Prus. W okresie napoleońskim, w 1807 roku ma miejsce przemarsz wojsk francuskich przez miasto. W latach 1830 - 1832 przywleczona przez wojska generała Dybicza, tłumiące powstanie listopadowe w Królestwie Polskim, cholera azjatycka, zbiera obfite żniwo w Dzierzgoniu. W końcu XIX i na początku XX wieku rozwija się infrastruktura miejska. W roku 1874 Dzierzgoń otrzymuje kanalizację, rozbudowywane są ulice i drogi, doprowadzone zostaje połączenie kolejowe, zbudowana zostaje gazownia. Po I wojnie światowej, w lipcu 1920 roku ma miejsce plebiscyt na Powiślu, Warmii i Mazurach. Za polską przynależnością Dzierzgonia opowiedziało się jedynie 13 mieszańców. W końcu la 20-tych XX wieku w mieście zostają uruchomione wodociągi. W styczniu 1945 roku Dzierzgoń zostaje zajęty przez oddziały Armii Czerwonej, które palą i dewastują miasto, które następnie zostaje oddane administracji polskiej.

Nie dzięciołów to karmniki,
Nie pułapka na korniki,
Lecz ekolog tu przykuty
Pozostawił te kikuty.

Pełno złota i zieleni,
Różnych letnich barw odcieni...
Mamy drzewa, trawkę, wodę -
Podziwiajmy ich urodę.

Upojeni tą wycieczką
Spójrzmy jeszcze na słoneczko,
Jak przybrane w liści szaty
Tworzy nastrój i klimaty...

Tną komary, brzęczą muszki...
Więc skorzystać czas z tej dróżki.
Słonko w dali już zachodzi.
Pora wracać nam do Łodzi.

Już ostatnie słońca blaski...
Idzie facet i dwie "laski".
Wkrótce tu nie będzie nas.
Nocny mrok otuli las.

Słońce chowa się za lasem.
Zza drzew mrugnie do nas czasem.
Lekki półmrok, długie cienie...
Lubię nastrój ten szalenie.