Komentarze użytkownika lmichorowski, strona 1505

Myślę, że nie. Wśród płyt słuchanych przez mojego syna znalazłem m. innymi np. "L.A. woman" i "Morrison Hotel". Swoją drogą, gdy byłem na Pere Lachaise nie zdążyłem już dotrzeć do grobu Morrisona - był grudzień i zapadał już zmrok.

To powiem dalej: "Przesyła Ci świeżą partię..."

Popatrz, a ja myślałem, że to jakieś urządzenie...

Ładna ta Fuerteventura... Gratulacje!

Ale skojarzenie z Corcovado jednak się nasuwa...

A jak popatrzyłem uważniej na zdjęcie to przypomniałami się balladka Wojciecha Młynarskiego z okresu stanu wojennego. Nazywała sie ona "Po Krakowskim w noc majową" i brzmiala tak:

Po Krakowskim w noc majową szedłem kiedyś moi mili,
i mniej więcej przy Karowej usłyszałem, jak ktoś kwili:

Siedli na mnie całą zgrają, i tokują i gruchają:
“Dość tej złości, dość bierności, dość milczenia!
Wiemy jakie są realia, z jakich kart się składa talia
i nawiązać pora nić porozumienia”

Zarzucają mi negację i wewnętrzną emigrację,
z coraz cięższej artylerii do mnie walą,
siedzą na mnie i do ucha tłum zajadły wciąż mi grucha:
“Nawiąż dialog, nawiąż dialog, nawiąż dialog!”

A mnie, wyznam państwu szczerze, do dialogu chęć nie bierze,
Patrzę tępo w wyszczerbiony bruk ulicy
Czując wśród gruchania tego coś lepkiego i wstrętnego,
co bez przerwy ścieka mi po potylicy

Ciecz to wstrętna, biała rzadka -
- i tu wreszczie by balladka
ujawniła swą dramaturgiczną głębię:
Wyznać bierze mnie pokusa, że to kwilił pomnik Prusa,
Dialog zaś proponowały mu gołębie…

Już balladkę kończyć pora, jeszcze tylko skromny morał
jej przyczepię, jak do psiego chwosta rzep;
By nie zgorszyć pań prześlicznych, ujmę rzecz eufemistycznie:
Trudny dialog z kimś, kto wciąż ci sra na łeb.

Ptaszyska lubią wchodzić bohaterom na głowy. Na moim zdjęciu pomnika marszałka Focha, podobne ptaszysko też siedzi mu na głowie.

I pomyśleć, że zanim powstało tu Musee d'Orsay, myślano o wyburzeniu budynku dawnego Dworca Orleańskiego...

A kto kogo molestuje?

Ale wolałbym van Gogha (nawet bez ramy)...