Otrzymane komentarze dla użytkownika marger22, strona 245

Piszesz w tekście o niewielkiej ilości ludzi na szlaku. Ja byłam w sierpniu, (15 sierpnia) i do pierwszej drabiny staliśmy dwie godziny w kolejce. W dużej mierze było to spowodowane tym ze jedna pani weszła mniej więcej do polowy drabiny i koniec, uczepiła się jej i ani w górę ani w dół nie chciała się ruszyć. W końcu ktoś tam podszedł i jakimś cudem udało się ją stamtąd ściągnąć. W każdym razie tłum pod drabiną był ogromny, a czułam się jak w kraju- dominował język polski :). Później gdzieś na szlaku ten tłum się rozproszył i szło się bardzo przyjemnie.
Trzeba przyznać, że jest to przepiękne miejsce i bardzo dobrze przygotowane. Ogromną dawkę adrenaliny dostarczają te wszystkie drabiny, stupaczki i mosty, ale to właśnie nadaje temu miejscu inny, niepowtarzalny charakter.
Byłam dwukrotnie, ale wciąż marzę żeby tam powrócić, a szczególnie teraz po zapoznaniu się z Twoją relacją.
O takich przygodach jak spotkanie niedźwiadka czy gawry to już nawet nie wspomnę - hihihi
Bardzo się Cieszę że tu do Ciebie zajrzałam, powróciły wspomnienia, wspaniałe wspomnienia.
Pozdrawiam :)

podejście pod Klastorisko jest tak strome że chyba z pół godziny leżałam później na trawie- to chyba najbardziej wyczerpujący odcinek szlaku

oj pamiętam jak rozbujaliśmy ten most :))

najgorzej było jak któraś stupaczka po stąpnięciu na nią lekko się kołysała

I tylko muzyki ze "Szczęk" mi brakuje ;-)

Nawet osioł jest kibicem Barcy :-)

Podobny problem jest z praskim kościołem Matki Boskiej Śnieżnej na Nowym Mieście - szczelnie obudowanym przez kamienice. A także z kościołem Marii Panny przed Tynem, który wystaje ponad kamienice na praskim Rynku Staromiejskim.

... i za te kilkadziesiąt lat, jakiś Władimir Władimirowicz IV Groźny, wrzuci te wszystkie państewka do swojego wora...;-)

...i niesamowita wyobraźnia architekta ;-)

"Można tu kupić wszystko"
A po zakupie pożreć lizaka w barwach "Dumy Katalonii" :-)