-
-
- Lipiec 1998. Fragment Palazzo Madama. Gmach wznosi się na miejscu antycznej Porta Praetoria. Początki pałacu sięgają XIII wieku. Projekt nie został jednak zrealizowany w całości - powstała jedynie niewidoczna na zdjęciu fasada, ale i tak zabytek prezentuje się ciekawie. W połowie XV wieku zamek utracił znaczenie i dopiero pod koniec stulecia odzyskał swój splendor dzięki księciu Amadeuszowi IX Sabaudzkiemu (1435-1472). Z inicjatywy żony księcia Karola I Wojownika (1434-1478) wybudowano połączenie pałacu z Pałacem Biskupim (Palazzo del Vescovo), mieszczącym obecnie Bibliotekę Królewską (Biblioteca Reale). W roku 1537 Turyn dostał się pod panowanie francuskie, a budowla została pozbawiona cech obronnych. W roku 1557, po bitwie pod Saint- Quintin, Turyn powrócił pod władzę dynastii sabaudzkiej i stał się stolicą księstwa. W pałacu mieściły się wówczas więzienie i koszary. Po wybudowaniu przez księcia Karola Emanuela I Wielkiego (1562-1630) cytadeli w Turynie, przekształcono go w rezydencję, a po ślubie Wiktora Amadeusza I (1587-1637) z Marią Krystyną Francuską (1606-1663) zbudowano piękną fasadę. Od tego czasu nosi on nazwę "Palazzo Madama" (od tytułu księżnej (La prima "madama" reale). Prace nad rozbudową pałacu i dekoracją wnętrz prowadził Carlo di Castellamonte (1560-1641), a później - Filippo Juvarra (1678-1736). Największą świetność pałac przeżywał za panowania Wiktora Amadeusza II (1666-1732) i jego żony Anny Orleańskiej (1669-1728). W roku 1814 po odzyskaniu Turynu przez Wiktora Emanuela I (1759-1824) pałac pełnił funkcję więzienia i koszar, a później - mieściło się w nim obserwatorium astronomiczne, zaś od czasów Karola Alberta (1798-1849) - Galeria Królewska (La Reale Galleria) z kolekcją obrazów, przeniesiona później do gmachu Akademii Nauk. W pierwszych latach po zjednoczeniu kraju pałac był siedzibą senatu odrodzonego Królestwa Włoch. Od 1934 roku ma tu siedzibę Muzeum Sztuki Starożytnej (Museo Civico dell' Arte Antica).
-
