-
-
- San Telmo uznaje się za najstarszą dzielnicę Buenos Aires. Początkowo funkcjonujące jako sąsiednia osada, w 1708 zostało włączone w granice miasta jako "Piece i Magazyny San Pedro". Ta nazwa świetnie oddaje ówczesny charakter dzielnicy - typowo rzemieślniczej, zamieszkałej przez ubogich, ale pracowitych mieszkańców.
Z czasem, San Telmo stało się bogatą i modną dzielnicą klasy średniej, w której toczyło się życie towarzyskie miasta. Kres sielance położyła epidemia cholery (lub jak podają niektóre źródła - żółtej febry), która pod koniec XIX wieku zaczęła dziesiątkować mieszkańców dzielnicy. Kto mógł i kogo było na to stać, uciekał się na północ, głównie tam, gdzie dziś funkcjonuje Barrio Norte.
Emigranci z San Telmo pozostawili za sobą bogate domy, które wkrótce zamieniono w czynszowe kamienice. To w nich schronienie znalazły tysiące emigrantów, którzy na przełomie XIX i XX stulecia masowo przybywali z Europy do Argentyny. I to właśnie ich potomkowie do dziś zamieszkują San Telmo. Szkoci, Walijczycy, Hiszpanie z Galicji, Włosi, Rosjanie, Niemcy, Polacy... Choć wielu z nich rozjechało się po Pampie, zakładając egzotyczne kolonie, część pozostała i, jak Włosi, Żydzi, czy Brytyjczycy, odcisnęli silne piętno na charakterze miasta.
W latach 50. XX wieku, do San Telmo zaczęli ściągać artyści i wyrzutki nieprzystosowane do życia w ułożonym społeczeństwie. Z połączenia biedy, doświadczeń przywiezionych przez emigrantów z najróżniejszych zakątków ziemi i artystycznego ducha powstało San Telmo jakim dziś zachwyca się cały świat...
-
