-
-
- Przed Mauzoleum Lenina (Мавзолей Ленина) przy Placu Czerwonym (Красная площадь) w Moskwie, umiejscowionym w bezpośrednim sąsiedztwie północno-wschodniej części murów Kremla. Wzniesione zostało w latach 1929-1930 wg projektu Aleksieja Wiktorowicza Szczusiewa (1873-1949) w stylu konstruktywistycznym. Jest miejscem pochówku przywódcy rewolucji październikowej, dyktatora Rosji Radzieckiej, Włodzimierza Ilicza Uljanowa - Lenina (1870-1924), a w latach 1953-1962 również jego następcy, Józefa Wissarionowicza Dżugaszwili - Stalina (1878-1953). Pierwsze prowizoryczne mauzoleum wzniesiono jeszcze w styczniu 1924 roku. Niewielka, sosnowa budowla i dwie stróżówki warty honorowej ukończone zostały jeszcze przed pogrzebem Lenina, który odbył się 27 stycznia. Po zakończeniu uroczystości, profesor biochemii Borys Iljicz Zbarski (1885-1954) oraz profesor anatomii Władimir Iwanowicz Worobiow podjęli prace nad permanentną mumifikacją ciała przywódcy. Jeszcze w tym samym roku na miejscu poprzedniego powstało drugie, większe mauzoleum, wzniesione z drewna dębowego o zbliżonym, choć znacznie bardziej rozbudowanym projekcie architektonicznym. Szczusiewa zainspirowały plany piramidy schodkowej faraona Dżosera w Sakkarze z 2650 roku p.n.e. oraz grobowiec króla perskiego Cyrusa Wielkiego w Pasargade z VI wieku p.n.e. Ciało Lenina spoczęło wówczas w sarkofagu wykonanym wg projektu Konstantina Stiepanowicza Mielnikowa (1890-1974). W 1929 roku podjęto decyzje o budowie nowego, o wiele bardziej okazałego grobowca. Rozpisano wówczas konkurs na projekt samego mauzoleum, jak również nowego sarkofagu, ostatecznie jednak zdecydowano się zachować dotychczasowy projekt Szczusiewa, nieznacznie tylko zmodyfikowany przez Mielnikowa. Budowlę na planie prostokąta o pow. 5800 metrów kwadratowych wzniesiono z porfiru, czerwonego i czarnego granitu, trzech rodzajów marmuru i dwóch rodzajów labradoru. Składa się ona z trzech zasadniczych elementów: wysokiej na około 3 metry podstawy, umiejscowionej ponad nią galerii oraz schodkowego zakończenia. Reprezentacyjne wejście, zwieńczone nadprożem z ważącego 60 ton bloku skalnego, na którym inskrybowano przybrane nazwisko wodza rewolucji (Ленин), prowadzi do wyłożonej czerwonym oraz czarnym granitem i umieszczonej nieco poniżej poziomu placu sali sarkofagowej o powierzchni 2400 metrów kwadratowych, gdzie na postumencie wykonanym z bloku labradoru spoczywa kryształowy, pancerny sarkofag Włodzimierza Lenina. Mumia Lenina dodatkowo chroniona jest przez stalowe barierki uniemożliwiające zwiedzającym bezpośrednie zbliżenie się do sarkofagu. W 1940 roku na polecenie Biura Politycznego mumia Lenina spoczęła w nowym sarkofagu. Sarkofag ten eksponowany był do 1973 roku, kiedy to zamieniono go na kolejny, wyposażony w szyby pancerne - jest on dziełem rzeźbiarza Nikołaja Wasiliewicza Tomskiego (1900-1984). Ciało wodza opuściło mauzoleum jeden raz, podczas II wojny światowej, w 1941 roku, gdy wywieziono je z zagrożonej niemieckim atakiem Moskwy do Tiumenia.
-
