"Gdyby wszytkie ludy świata...

Komentarze

2. 
   slawannka (26.07.2009 10:31) +1

   Ależ teraz mnie nie zrozumiałeś - ja nie bronię zdjęcia, bronię siebie:) Piszę wyraźnie że widzę ten bajzel itp, tylko że zajmując się zdjęciem skupiłam się na przesłaniu a na resztę machnęłam ręką, tym bardziej, że ta metalowa rura pośrodku sprawiła, że wydawało mi się, że nie warto tu nic robić bo i tak rury nie wytnę. I dlatego to zdjęcie zamiast wywalić, jednak dałam bo chciałam pokazać to co tam jest napisane mimo całego bajzlu na zdjęciu.
   
   Ja wiem, ciebie wkurza to co ja nazywam "co autor miał na myśli". Bronienie swojej idei przesłaniem. No bo skoro ty go nie widzisz, a widzisz detale...
   Ale, Marek, nie jesteśmy wszyscy tacy sami. Ty widzisz detal na zdjęciu i kompozycję bo jesteś profesjonalistą, ja choć nie jestem, najczęściej też widzę, ale intuicyjnie. Tylko ze ja często widzę na zdjęciu mimo detali to przesłanie i ono dla mnie jest ważniejsze niż ten detal którego mogłoby nie być.
   I jestem pewna, że wiele osób patrząc na to zdjęcie bardziej się wczyta w te słowa niż zauważy bajzel, a nawet jak go zauważy, to intuicyjnie, w sensie, że też poczuje że coś przeszkadza. Bo przeszkadza! Bo tak tam jest! Bo to jest prawda!
   
   I powiem więcej - kto wie, czy rządząc się intuicją, ja tego bajzlu nie zostawiłam podświadomie celowo. Nie uwierzysz, ale wiesz co mi się kojarzy z tym zdjęciem? Nie tylko góry, przesłanie, idea, Chrystus. Kojarzy mi się, że to miejsce jest takie właśnie na pół rozdarte. Bo cudna panorama i metalowy bajzel, Chrystus i zapach z ubikacji pod podłogą, słońce i ciasno jak cholera, nie ma gdzie się ruszyć. I do tego nie można do nikogo mieć pretensji o te szczegóły, tylko trzeba być wdzięcznym że ludziom się zachciało na tej wąskiej skale wybudować z niewiarygodnym trudem tę stację i że nie da się tego zrobić tak, żeby nie było metalu, barierek, a nawet pewnie i tego smrodu w tym miejscu. Więc akceptuję wszystko - również na zdjęciu.
   
   Jak mówisz, to jest obraz w moim mózgu i nikt go nie widzi tak jak ja. Ale jest, i to jest moje zdjęcie, takie jak ja to widzę w moim mózgu. Trochę, jakbym napisała wiersz, namalowała obraz, napisała piosenkę. Ktoś może widzieć to co chce, nie musi widzieć tego co ja. I jest OK.
   
   I jeśli teraz powiesz, że domalowuję na zamówienie ideologię do tego co tu jest na zdjęciu, to powiem, że nie. Ja po prostu myślę, że intuicyjnie mogłam właśnie dlatego tak to zdjęcie zrobić. Podświadomie. Czyli, nie wiem czy tak właśnie chciałam, czy takie były moje intencje, ale byc może właśnie tak. Bo technicznie, da się wyciąć taki kadr, żeby nie było bajzlu a był Chrystus, byly góry i był tekst. Ale tak nie zrobiłam - dlaczego? Oto jest pytanie...
3. 
   gruppo_kual (26.07.2009 9:48)

   przeslania lubia sie gubic w natloku detali. Slawo - aby to przeslanie wyeksponowac wlasnie potrzebna jest mocna i odpowiednia kompozycja. Ja czasem juz naprawde nie chce dyskutowac , gdy autor pisze mi , ze on/ona to wlasnie, a nie co innego chcieli pokazac. Rzecz w tym, ze zwykle autorzy nie potrafia sie wczuc w role widza. Tak, jak pisalem juz wczesniej nasz mozg kompensuje pewne braki uzupelnianiem obrazu i to niekoniecznie o jego czesci wizualne. Ty masz pewien obraz w pamieci, stad Twoj mozg zawsze bedzie ciazyl ku obrazowi, ktory zapamietalas. Natomiast widz ma w tych "pustych" miejscach czysta karte - stad wypelniane one beda niekoniecznie w kierunku, ktory bys Ty, jako autor pozadala. Sa oczywiscie fotografie, dla ktorych jest to dodatkowa zaleta, ale nie w wypadku, gdy zdjecie jest ilustracja tekstu.
4. 
   slawannka (26.07.2009 9:09)

   W aparacie to ja takich szczegółów niestety nie widzę, robię zdjęcia trochę na ślepo (okulary, mały wizjer, mało czytelny ekranik).
   Ten cały bajzel na tym zdjęciu bardzo mi przeszkadza. Pewnie dałoby się wykadrować lepiej nie tracąc nic ważnego -choć szkoda by mi było tej góry wyglądającej z prawej zza muru. Ale mnie chyba zdominowała ta metalowa rura, i chyba pomyślałam, że skoro jej sie nie da stąd usunąć, to nie ma sensu tego w ogóle kadrować...
   Najważniejsze dla mnie było tu przesłanie, i chyba na tym się skupiłam.
5. 
   gruppo_kual (26.07.2009 5:18) +1

   w prostokatnym kadrze podzial dokladnie na pol prawie nigdy nie robi dobrze fotografii. Gdybys tak przesunela aparat w lewo, aby w kadr konczyl sie na zewnetrznej dloni Chrystusa, mogloby byc zdecydowanie lepiej. Gdybys jeszcze do tego potrafila uniknac tej barierki na dole, to juz zupelnie calkiem fajnie.