Forteca Gonio (gruz.: გონიოს ციხე, dawna nazwa: Apsaros lub Apsaruntos) – rzymska fortyfikacja umiejscowiona przy ujściu rzeki Czoroch do Morza Czarnego w rejonie Adżaria w Gruzji, 15 km na południe od Batumi, 4 km na północ od granicy tureckiej.
Najstarsze zapiski odnoszące się do tego miejsca znajdują się u Pliniusza Sekundusa (pierwsze stulecie naszej ery). W II wieku było to dobrze umocnione rzymskie miasto ówczesnej kolonii Kolchidy, po czym znalazło się pod wpływami bizantyjskimi. W XIV w. nazwę "Gonio" po raz pierwszy wzmiankował Michel Panaretos. W 1547 r. forteca została zdobyta przez Turków osmańskich, którzy utrzymywali ją do 1878 r, kiedy to na podstawie traktatu w San Stefano, Adżaria stała się częścią Rosyjskiego Imperium.
Miasto słynęło też z teatru i hipodromu.
Legenda głosi, że na terenie fortecy znajduje się grób świętego Macieja, jednego z dwunastu apostołów. Rząd gruziński zabrania jednak prowadzenia wykopalisk w pobliżu cmentarza. Archeologiczne prace przeprowadzone w pobliżu fundamentów fortecy, dotyczą głównie czasów rzymskich.
Twierdza w nabrzeżnej miejscowości.
...gionio - to ten kwuat na zdjęciu, czy twierdza?...
Najstarsze zapiski odnoszące się do tego miejsca znajdują się u Pliniusza Sekundusa (pierwsze stulecie naszej ery). W II wieku było to dobrze umocnione rzymskie miasto ówczesnej kolonii Kolchidy, po czym znalazło się pod wpływami bizantyjskimi. W XIV w. nazwę "Gonio" po raz pierwszy wzmiankował Michel Panaretos. W 1547 r. forteca została zdobyta przez Turków osmańskich, którzy utrzymywali ją do 1878 r, kiedy to na podstawie traktatu w San Stefano, Adżaria stała się częścią Rosyjskiego Imperium.
Miasto słynęło też z teatru i hipodromu.
Legenda głosi, że na terenie fortecy znajduje się grób świętego Macieja, jednego z dwunastu apostołów. Rząd gruziński zabrania jednak prowadzenia wykopalisk w pobliżu cmentarza. Archeologiczne prace przeprowadzone w pobliżu fundamentów fortecy, dotyczą głównie czasów rzymskich.