Wykorzystujemy pliki cookie, aby dostosować serwis do Twoich potrzeb. Możesz nie wyrazić zgody przez ustawienia przeglądarki internetowej. Szczegóły >
zamknij
-
-
- Do momentu zakończenia panowania Świętopełk wypędził z kraju biskupa nitrzańskiego (i następcę św. Metodego) Wichinga, który po 885 roku pozwolił wygnać uczniów Metodego i zaczął zakazywać używania starosłowiańskiej liturgii. Świętopełk wprawdzie najpierw szukał zdrajców wśród łacińskich księży (kierowanych przez Wichinga) i tolerował ich walkę przeciwko słowiańskim księżom, ale wkrótce ustalił, że Wiching powtórnie sprzymierzył się przeciw niemu z królem Arnulfem.
Książę Świętopełk zmarł w 894 roku. Na łożu śmierci wezwał swoich synów do oporu wobec wschodnich Franków i zdecydowanej walki o zachowanie politycznej potęgi Państwa Wielkomorawskiego. Chociaż legenda o třech prutech Svatoplukových mówiła o trzech jego synach i następcach, z historycznych źródeł są znani tylko dwaj. Pierwszy, Mojmir II, po śmierci ojca stał się księciem wielkomorawskim. Drugi syn, Świętopełk II, uzyskał w lenno Księstwo Nitrzańskie. Niebawem po 894 roku doszło między braćmi do sporu i rozpoczął się proces rozpadu Państwa Wielkomorawskiego.
Według domysłu Stanisława Zakrzewskiego, opartego na kryteriach onomastycznych, jego córka mogła być żoną Lestka, księcia Polan.