-
-
- Anglikański kościół p.w. Grobu Świętego, zwany Okrągłym Kościołem (Round Church) na rogu Round Church Street i Bridge Street. Jest on jednym z czterech okrągłych średniowiecznych kościołów w Anglii, pełniących do dziś funkcje sakralne. Kościół ten został zbudowany około roku 1130, a jego kształt został zainspirowany rotundą w kościele Grobu Świętego w Jerozolimie. Świątynia została zbudowana przez Bractwo Grobu Świętego, działające prawdopodobnie w oparciu o regułę augustiańską. Kościół miał okrągłą nawę i ambit z krótkim prezbiterium w formie absydy. Początkowo była to kaplica dla pielgrzymów, zlokalizowana na dawnej rzymskiej drodze „Via Devana”. W połowie XIII wieku kaplica została kościołem parafialnym. Przebudowano wówczas prezbiterium i dodano północne skrzydło świątyni. W XV wieku normandzkie okna kościoła zastąpiono większymi oknami gotyckimi, na dachu prezbiterium i nawy dodano także rzeźby przedstawiające anioły. W czasie wojny domowej w 1643 roku, zniszczono wiele obrazów, uznanych przez purytanów za “bałwochwalcze”. W następnych wiekach stan kościoła pogarszał się. Część ambitu zawaliła się w roku 1841, a wówczas Cambridge Camden Society zaoferowało przeprowadzenie remontu. Do wykonania tego zadania wyznaczono architekta Anthony’ego Salvina (1799-1881). Przykrył on kondygnację nad nawą dachem podobnym do oryginalnego. Średniowieczne okna gotyckie zastąpiono oknami w stylu normandzkim, nawiązującymi do pierwotnych. Usunięto także z wnętrza kościoła dodane wcześniej galerie i prowadzące do nich zewnętrzne schody. Dodano natomiast nowe, południowe skrzydło. Wzmocniono także znajdującą się w złym stanie technicznym wschodnią ścianę i przebudowano północne skrzydło. W roku 1899 do północnego skrzydła dodano zakrystię. Kościół jest zbudowany z kamienia. Nad nawą znajduje się górna kondygnacja, zwieńczona stożkową iglicą. Nieco na północ od kościoła znajduje się ośmiokątna dzwonnica z dwoma dzwonami. Młodzy z nich pochodzi z 1663 roku i został odlany przez Robarda Gurneya, starszy zaś został prawdopodobnie odlany przez J. Sturdy’ego w Londynie między rokiem 1440 i 1458. Wejście do kościoła prowadzi przez normandzki portal z małymi kolumnami ozdobionymi muszelkowatymi głowicami z zygzakami i krenelażami w zwornikach. Pomiędzy ambitem i nawą znajduje się osiem masywnych normandzkich kolumn i arkad. Każda z kolumn zwieńczona jest rzeźbioną głowicą, a dekoracje nie powtarzają się. W ambicie i nawie umieszczono także rzeźby głów ludzkich, pochodzące z XIX wieku. Nad nawą znajduje się triforium z podwójnymi łukami normandzkimi. W prezbiterium i północnym skrzydle umieszczono XV-wieczne rzeźby aniołów, przymocowane do wsporników dachu. Mensa pochodzi z 1843 roku i jest dziełem Josepha Wentwortha. Po obu stronach prezbiterium są stalle chóru, ozdobione kaflami z herbami członków rodziny królewskiej, położonymi w 1842 roku. W narożnikach przedstawiono symbole czterech ewangelistów. Większość witraży pochodzi z okresu remontu przeprowadzonego w XIX wieku, a ich autorami są Thomas Willement (1786-1871) i William Wailes (1808-1881). Wiktoriański witraż we wschodnim oknie został zniszczony w czasie bombardowania podczas II wojny światowej i został zastąpiony przez nowy w 1946 roku.
-
