-
-
- Katedra p.w. św. Pawła widziana od strony Paternoster Square. Nową katedrę wybudowano w latach 1675-1710. Budowę nadzorował słynny architekt sir Christopher Michael Wren (1632-1723), który zaprojektował wiele innych londyńskich budynków z tego okresu. W budowę i dekorację katedry zaangażowanych było wielu ówczesnych artystów i rzemieślników, jak: malarz James Thornhill (1676-1734), rzeźbiarze Grinling Gibbons (1648-1721), Caius Gabriel Cibber (1630-1700), Francis Bird (1667-1731), metaloplastyk Jean Tijou (1689-1712), organmistrz Bernard Smith (ok. 1630-1708) i inni. Katedra zbudowana jest z kamienia portlandzkiego z Dorset. Budowlę charakteryzuje piękna kopuła o średnicy 50 m, której konstrukcja pomimo swojej 700-tonowej wagi sprawia wrażenie bardzo lekkiej. Prowadzi do niej 627 schodów. Katedra świętego Pawła była budowana jako symbol odrodzenia Londynu i cechuje ją rozmach i monumentalność, ustępuje ona jednak swoimi rozmiarami watykańskiej Bazylice Świętego Piotra. Świątynia ma około 175 m długości (wraz z portykiem) i około 37 m szerokości w nawie i 75 m - w transepcie. Wysokość budowli mierzona od posadzki do końca krzyża umieszczonego na kopule wynosi 108 m. Mechanizm zegarowy został zbudowany w 1893 roku przez firmę Smith of Derby. Od 1969 roku zegar jest nakręcany elektrycznie. Na północno-zachodniej wieży zawieszono 13 mniejszych, a na południowo-zachodniej - 4 większe dzwony, w tym ważący 16,5 tony „Great Paul”, największy dzwon na Wyspach Brytyjskich, odlany w 1881 roku przez ludwisarnię Taylora w Loughborough w hrabstwie Leicestershire.
-
