-
-
- Pomnik króla Haakona VII (1872-1957) na Placu 7 czerwca - dzieło rzeźbiarza Nilsa Aasa (1933-2004). Haakon VII (Christian Frederik Carl Georg Valdemar Axel) był pierwszym królem Norwegii po rozwiązaniu unii ze Szwecją. Panował w latach 1905-1957. Pochodził z dynastii Glücksburgów, bocznej linii Oldenburgów. Był synem króla Danii Fryderyka VIII (1843-1912) i księżniczki szwedzkiej Luizy Józefiny Eugenii Bernadotte (1851-1926), córki króla Szwecji Karola XV (1826-1872). Na króla został koronowany w Trondheim, gdzie niegdyś odbywały się sakry władców wikingów. Skromny i serdeczny, szybko zyskał powszechną sympatię. W czasie II wojny światowej zarządził zbrojny opór wobec niemieckiej inwazji. Później wraz z armią ewakuował się do Wielkiej Brytanii, nie chciał bowiem stać się zakładnikiem Niemców. Był ważnym symbolem norweskiego oporu podczas wojny.
-
