Komentarze
-
Ciekawy patron kawiarni... Cesarz Domicjan (51-96), syn Wespazjana i Domitilli Starszej i brat Tytusa Flawiusza i Domitilli Młodszej panował w latach 81-96. W początkach swojego panowania w roku 82 osobiście poprowadził wyprawę wojenną przeciwko germańskim plemionom Chattów, których pokonał i odepchnął w głąb Germanii, odbył z tego tytułu uroczysty triumf i przyjął przydomek Germanicus w roku 85. Według tradycji chrześcijańskiej (Ireneusz, Tertulian, Euzebiusz z Cezarei) był on inicjatorem drugiej (po Neronie) fali prześladowań chrześcijan w Imperium. Chrześcijanie byli wtedy skazywani pod pretekstem "ateizmu", czyli nieskładania ofiar bogom. Zarzucano im również rzekomą wrogość wobec ludzi oraz tworzenie tajnych stowarzyszeń. Zarzuty sięgały absurdu, w których chrześcijan pomawiano o grupowe orgie seksualne, rytualne zabijanie dzieci, kult genitaliów swego Mistrza, uprawianie zbrodniczej magii i czczenie osła. Wrogie nastroje były rozpowszechnione wśród ludów pogańskich Imperium a prześladowania spotykały się ze zrozumieniem i poparciem. Na Wschodzie, a zwłaszcza w Azji Mniejszej, gdzie popularny był boski kult cesarza, chrześcijaństwo oznaczało przestępstwo polityczne i tam prześladowania były szczególnie nasilone. Euzebiusz z Cezarei (żyjący w III i IV wieku) wspominał w swojej Historii Kościelnej, że Domicjan dowiedziawszy się, że żyją nadal wnukowie Judy, brata Jezusa, wezwał ich przed swoje oblicze, by dowiedzieć się, czy jako potomkowie Dawida nie mają zamiaru stanąć na czele kolejnej mesjanistycznej rewolty w Palestynie. Gdy jednak zobaczył, że są to spokojni, prości i spracowani rolnicy uwolnił ich i nakazał zaprzestać prześladowań. Wątpić należy, że doszło do takiego zdarzenia, ale wskazywać ono nam może, że Domicjan bardziej zainteresowany był działaniami przeciwko Żydom niż chrześcijanom, a tym ostatnim dostało się niejako przy okazji. Oskarżenia osób mu bliskich dotyczyły bowiem uleganiu judaizmowi a nie chrześcijaństwu.
