-
-
- Pomnik fińskiego bohatera narodowego - marszałka Carla Gustawa Emila Mannerheima (1867-1951). Był synem księcia Carla Roberta Mannerheima (1835-1914) i jego żony Heleny von Julin (1842-1881). Od roku 1897 był słuchaczem Mikołajewskiej Szkoły Oficerskiej Kawalerii w Petersburgu. Od 1889 roku służył jako kornet w 15. Aleksandryjskim Pułku Dragonów, stacjonującym w Kaliszu. Wraz z pułkiem został przeniesiony do Sankt Petersburga. Później służył w Azji Środkowej i na Dalekim Wschodzie. Uczestniczył w wojnie rosyjsko-japońskiej (1904-1905). W roku 1911 trafił ponownie do Polski, gdzie dowodził 13. Władymirskim pułkiem dragonów w Mińsku Mazowieckim i później pułkiem ułanów lejbgwardii w Warszawie, jednym z najlepszych pułków kawalerii w armii Imperium Rosyjskiego. W grudniu 1917 roku Mannerheim powrócił do Finlandii, która walczyła o niepodległość. Senat powierzył mu zadanie sformowania armii fińskiej i przywrócenia porządku w kraju. Po odzyskaniu przez Finlandię niepodległości (6 grudnia 1918 roku) został naczelnym dowódcą wojsk fińskich. Pełnił też funkcję regenta Królestwa Finlandii od 12 grudnia 1918 roku. Rozbrajał rosyjskie garnizony na północy kraju. Przy pomocy Niemców, tzw. Biała Armia pod dowództwem Mannerheima pokonała oddziały Czerwonej Gwardii. Od roku 1933 marszałek polny. Zreorganizował armię. Z jego inicjatywy zbudowano na Przesmyku Karelskim linię umocnień, tzw. Linię Mannerheima. Był naczelnym dowódcą armii fińskiej w czasie wojny zimowej (1939-1940) i wojny kontynuacyjnej (1941-1944). Mimo olbrzymiej przewagi sowieckiej nie dał pobić swojej armii w wojnie zimowej. W latach 1944 - 1946 pełnił urząd prezydenta Finlandii.
-
