Podróż Hunedoara

Do Hunedoary (Vajdahunyad, Eisenmarkt), przemysłowego miasta nad rzeką Cerną, liczącego ok. 61 tys. mieszkańców warto przyjechać z jednego powodu - średniowiecznego zamku uznawanego za najpiękniejszy w Transylwanii. 

Zamek ten, znany jako "Castelul Corvinilor" lub "Vajdahunyad vára" wzniesiony został na jednym z najbardziej wysuniętych na wschód wzgórz grupy górskiej Poiana Ruscă. Jego początki sięgają XII-XIII wieku, kiedy to w dolinie rzeki wybudowano niewielką twierdzę, należącą w XIV wieku do Andegawenów, panujących wówczas na terenie obecnych Węgier i Rumunii. Po śmierci ostatniego męskiego potomka rodu Andegawenów, Karola III z Durazzo (1345-1386), władzę na przejął Zygmunt Luksemburski (1368-1437). W dokumencie z 18 października 1409 roku przekazał on dobra Hunedoary szlachcicowi Vojkowi w uznaniu jego zasług w służbie królewskiej. Po śmierci Vojka, budowlę odziedziczył jego syn, Jan Hunyady (ok. 1387-1456) późniejszy regent Węgier i władca Transylwanii. W 1440 roku Jan rozpoczął przebudowę twierdzy w zamek, którą ukończono najprawdopodobniej przed 1446 rokiem. Powstały wtedy dwa pierścienie murów obronnych z licznymi wieżami, zamek właściwy oraz kaplica. Po śmierci Jan Hunyadego twierdzę przejęła jego żona, Elżbieta Szilágyi, a następnie ich syn Maciej Korwin (1443-1490), król Węgier (1458-1490), który rozbudował zamek w stylu renesansowym. Ostatnim właścicielem z rodu Hunyadych był nieślubny syn Macieja, Jan Korwin (1473-1504). 
W XVI-XVII wieku zamek często zmieniał właścicieli, którymi były rodziny Török, Bethlen, Apafi. Spośród nich, najbardziej zaangażowanym w sprawy zamku okazał się Gábor Bethlen (1580-1629). Za jego czasów dokonano kolejnej rozbudowy, w stylu barokowym, dodając tzw. Skrzydło Bethlena, Białą Wieżę, Wieżę Bramną oraz platformę dla artylerzystów. 

Ostatnim właścicielem prywatnym zamku była żona węgierskiego zarządcy Transylwanii, Michała II Apafiego (1676-1713), Katalina. Po jej śmierci w 1724 roku zamek przeszedł w posiadanie rządu Austrii, a później Austro-Węgier. Za panowania Habsburgów, Leopolda I (1640-1705) oraz Józefa I (1678-1711), wiele węgierskich zamków uległo zniszczeniu. W zamku w Hunedoarze urządzono skład materiałów żelaznych. 

W XIX wieku zamek ucierpiał wskutek licznych pożarów. W 1854 roku wielki pożar zniszczył konstrukcję drewnianych stropów, co doprowadziło do zawalenia się dachu. Budowlę odrestaurowano w latach 1870-1880 pod kierunkiem architektów węgierskich Imre Steindla (1839-1902) i Frigyesa Schulka (1841-1919). Kolejną restaurację przeprowadzono w latach 1907-1913 pod okiem Istvana Möllera (1860-1934).

Po zakończeniu I wojny światowej i włączeniu Siedmiogrodu do Rumunii w 1918 roku, zamek przejął rumuński rząd. Obecnie w zamku znajduje się muzeum historyczne.Z