2010-12-28 - 2012-12-28
Podróż Bieszczady zimowo
muczne autostop bieszczady tarnica zima góry pieszo zabytki ginaca polska park narodowy przyroda z przyjaciółmi zima w górach cerkiew worek bieszczadzki
Typ: Blog z podróży
Bieszczady Wysokie jak zwykle nie zawiodły, w wyższych partiach zima jak marzenie. Dzięki temu mogę dorzucić nowe, zimowe zdjęcia z Połoniny Wetlińskiej i Caryńskiej. Zapraszam do odkrycia czaru zimy, tej prawdziwej, nieskalanej przez człowieka i jego miejski świat.
ku połoninom 2010-12-29
Rano niespodzianka, za okna wygląda
błękitne niebo i biały świat. Jak miło, że prognozy pogody
często się mylą ;) Pomimo kataru wystawiam nos na zimny świat i
ruszam w stronę Wołosatego.
Trzeba wykorzystać ten nieoczekiwany
dar od pogody. Droga do Wołosatego była oczywiście biała.
Krajobraz psuł tylko maszt Straży Granicznej. Z Wołosatego
przesuniętym ostatnio szlakiem, koło pozostałości po cerkwi,
ruszamy ku połoninom. Dochodzimy do najczęściej fotografowanego
żurawia w Polsce. Dalej już tylko szlak i ukryta pod śnieżną
chmurą Tarnica.
Ku połoninom 2010-12-28
Bieszczady przywitały nas słońcem, mrozem i nieskalanie białymi drogami. Brakło słów, aby wszystko opisać.
Rano niespodzianka, za okna wygląda błękitne niebo i biały świat. Jak miło, że prognozy pogody często się mylą ;) Pomimo kataru wystawiam nos na zimny świat i ruszam w stronę Wołosatego. Trzeba wykorzystać ten nieoczekiwany dar od pogody. Droga do Wołosatego była oczywiście biała. Krajobraz psuł tylko maszt Straży Granicznej. Z Wołosatego przesuniętym ostatnio szlakiem, koło pozostałości po cerkwi, ruszamy ku połoninom. Dochodzimy do najczęściej fotografowanego żurawia w Polsce. Dalej już tylko szlak i ukryta pod śnieżną chmurą Tarnica.
Worek Bieszczadzki 2010-12-30
Kolejny dzień przynosimy wzmożony katar. W pogodzie zaś bez niespodzianek – słońce nie puka do okien. Zakryte połoniny muszą poczekać na lepszą widoczność i lepszy stan zdrowia. Ale Bieszczady to nie tylko połoniny, to także nieistniejące wioski i ślady ludzkich losów. Ruszamy do Worka Bieszczadzkiego z mało realnym planem dotarcia do Sianek na przełęczy Użok. Plan planem, ale kopny śnieg weryfikuję możliwości na ten dzień. Docieramy do Beniowej ścieżką nad granicznym Sanem. Przed nami nikt nie szedł tamtędy od wielu dni, nawet nie było śladów po skuterach SG. Miejscowość odnajdujemy po charakterystycznych drzewach, które wyróżniają się na pustkowiu. A tam jest tylko przycerkiewny cmentarz. Chwila zadumy i modlitwy. Potem przez dziewicze pola śniegu docieramy do drogi w kierunku Bukowca. Na niej już ślady człowieka. I tak aż do Tarnawy Niżnej. Potem samochód, łyk nalewki na rozgrzewkę i powrót. W roku 1921 Beniową zamieszkiwały 582 osoby (w 97 domach mieszkalnych): 497 wyznania greckokatolickiego 73 wyznania mojżeszowego 9 wyznania rzymskokatolickiego 3 wyznania ewangelickiego
Wracamy 2011-02-01
Z Beniowej przez Bukowiec
powędrowałyśmy do Tarnawy Niżnej. Otulona ciemnością zapraszała
przechodniów do zatrzymania się. Po wielu godzinach na pustkowiu,
bez spotkań z człowiekiem wydawała się nie realna ze swoimi
kolorowymi światełkami. Za nim na dobre opuściłyśmy to miejsce,
zatrzymał się nasz kierowca z kategorii „bieszczadzkich aniołów”.
Rano zabrał nas autostopem, a teraz zabierał po całodziennym
wędrowaniu. Gdyby nie on, to nie mogłybyśmy tyle czasu spędzić
na tak dalekim odejściu od cywilizacji. Minęliśmy urokliwy kulig,
potem czarowne latarnie w Mucznem i dotarłyśmy na powrót do
Ustrzyk G. Nadmienię, że ów kierowca nadrobił drogi, aby nas
podwieźć.
A potem padało, padało i padało.
Wracamy 2011-02-01
Z Beniowej przez Bukowiec powędrowałyśmy do Tarnawy Niżnej. Otulona ciemnością zapraszała przechodniów do zatrzymania się. Po wielu godzinach na pustkowiu, bez spotkań z człowiekiem wydawała się nie realna ze swoimi kolorowymi światełkami. Za nim na dobre opuściłyśmy to miejsce, zatrzymał się nasz kierowca z kategorii „bieszczadzkich aniołów”. Rano zabrał nas autostopem, a teraz zabierał po całodziennym wędrowaniu. Gdyby nie on, to nie mogłybyśmy tyle czasu spędzić na tak dalekim odejściu od cywilizacji. Minęliśmy urokliwy kulig, potem czarowne latarnie w Mucznem i dotarłyśmy na powrót do Ustrzyk G. Nadmienię, że ów kierowca nadrobił drogi, aby nas podwieźć. A potem padało, padało i padało.
Zaloguj się, aby skomentować tę podróż
Komentarze
-
Oj Sławku, Sławku - nie wykańczaj się - możesz co najwyżej złapać nieuleczalną chorobę pod nazwą "Bieszczady". Ja na nią "choruję" od ponad 15 lat ;) -
Wykończę się przez Oli Bieszczady bo ogień rozpaliła w mym sercu. Odsapnę troszkę, pobędę w szarej rzeczywistości i tu powrócę by sprawdzić jak prezentują się Bieszczady zimą. Tę podróż z miniaturek już oceniam na 5+. Do zobaczenia. -
Góry są świetne o każdej porze roku:)))Twoja Bieszczadzka zima......wciąga:))) -
Prawda, nawet jak człowiek nie trafi na wymarzony wschód słońca ...
-
Zima jest piękna w górach.
Góry są piękne zimą :) -
Piękna taka zima, pozazdrościć. -
oj, super pooglądać taką zimę, gdy za oknem plus 5 i słonko świeci... -
O zima ! w Krakowie póki co jej nie widać:( Fajnie, że chociaż dzięki Twojej relacji można nacieszyć oko zimowym nastrojem. Pozdrawiam! -
Cieszę się, że ucieszyła Was mili piękna zima.
-
Jak pewnie wiesz ja w Bieszczady zawsze chętnie się wybieram dlatego z ogromną przyjemnością obejrzałem nowe zdjęcia i te wcześniejsze też... Piękna zima, piękna pogoda, piękne góry... Wspaniała podróż... Niestety nie przyjmuje mi już Kolumber drugiego plusa na tę podróż... Pozdrawiam -
Pięknie jest w Bieszczadach, zimą również, super fotki :) -
Nigdy nie byłem w Bieszczadach zimą (no poza tym jak zima mnie tam zaskoczyła jesienią), mogłem sobie tylko wyobrażać jak jest pięknie, biało i pusto... Teraz dzięki Twoim pięknym zdjęciom (równie pięknie podpisanymi) mogłem to zobaczyć. Do tego bardzo fajny opis. Świetna podróż.
Zima tuż, tuż pewnie czas bym się i ja tam wybrał zimą...
Pozdrawiam -
Jaki miły komentarz - dziękuję ślicznie :D
-
...poszłam za Tobą i nie żałuję :) -
Bieszczady jakoś na razie oglądam na zdjęciach, i cieszę się, że tak ładnych.
Pzdr/bARtek -
Byłem kiedyś w taką śnieżną zimę w Bieszczadach i przyszła nagle odwilż.Wyjechać nie można było,gdyż zrobiła się śnieżna breja na drogach.Pozdrawiam -
Piękne, białe Bieszczady. Pozdrawiam cieplutko :-) -
Pięknie:) Prawdziwa zima, choć powiało chłodem brrr...
-
Domyślam się, że już po katarze nie ma śladu :-) -
Dziękuję za komentarze i zapraszam ponownie.
-
Wielokrotnie byłem w Bieszczadach, ale nigdy zimą. Pokazałaś, że też warto :-) -
piekna zima, taka lubie :-) -
Śliczna zima w Bieszczadach..... i piękne zdjęcia
-
Będzie, na pewno będzie. Dzięki za odwiedziny i plusy.
-
Proszę o więcej ... -
Znowu ruszyłam w Bieszczady, które zimą mają swój niepowtarzalny urok, czarujący na każdym kroku obrazami z baśni. Mam czas na powolne witanie tej przepięknej krainy, gdyż jedziemy białymi drogami w stronę Komańczy. W blasku świtu podziwiam przydrożne cerkwie. Potem Cisna świat robi się coraz piękniejszy w blaskach słońca, migoczącego śniegu i skrzypiącego mrozu. Obowiązkowy przystanek w Wetlinie i sesja zdjęciowa na serpentynie. Wreszcie Ustrzyki Górne. Gdy zostawiliśmy rzeczy w hotelu i chcemy ruszyć z aparatem, słońce znika i zaczyna sypać śnieg.