Panie Robercie, z przyjemnością obejrzałam Pańską podróż po warszawskim cmentarzu żydowskim. Zapraszam do obejrzenia mojej, po łódzkim - "Cmentarz po części zapomniany". Pozdrawiam :)

Już wiem. Napisałam przed 'wejściem' do zdjęć.

Arnoldzie, a który to cmentarz? Przy Okopowej, na (chyba) Bródnie czy inny? Pytam, bo nie znam zbytnio Warszawy; na tym pierwszym byłam kiedyś. Cmentarze to jedne z moich ulubionych miejsc. Smutnych, ale jednak ulubionych.

Smutne zdjęcia ,można zrobić ich masę w prawie każdym mieście, o ile cmentarze nie zostały zniszczone.

A najgorsze jest to, że wszystko zdarzyło się naprawdę, że nie był to koszmarny sen lub wizja oszalałego artysty...

To jedna z najsmutniejszych relacji na kolumberze. Ale dobrze, że jest, bo historii nie da się wymazać a o tragedii społeczności żydowskiej i jej miejscu w naszej kulturze nie można zapomnieć ...

Jesień to doskonała pora na uchwycenie nastroju tego miejsca. Powoli w zadumie przeglądałam zdjęcie po zdjęciu.

Tym bardziej polecam.

ja byłem dawno temu, tylko bez aparatu.

Wybierz się koniecznie. Ten cmentarz to fragment historii Polski, wszak wielcy ludzie są tam pochowani. Do wędrówki polecam książkę Jerzego S. Majewskiego i Tomasza Urzykowskiego "Spacerownik po warszawskich cmentarzach". Niestety nie miałem wtedy tej książki, więc relacja jest niepełna...

nigdy tam nie byłem za aparatem.