Patrząc na Twoje zdjęcia zimę można nie tylko polubić, ale i pokochać.
Ja ją tylko lubię :-).

Leszku, dokładnie tak samo myślałam, przez dotychczasowe moje dorosłe życie - do grudnia tego roku :) Dziś cieszę się, że jeszcze dziś mogłam jeździć na nartach i podziwiać zimowy las w marcowym słońcu.
Z jednym się nie zgadzam: że nie sposób się w zimie zakochać. Ja jestem pod urokiem! Ale jest to taka miłość na spokojnie - cieszę się, że jest, i ucieszę się, jak sobie pójdzie ;)

Zgadzam się z Twoim i Avill zdaniem na temat zimy w mieście. A poza miastem? Cóż... ja bym dał jej "licencję" na dwa tygodnie - od Wigilii do Trzech Króli. I starczy. Dla mnie zima jest jak elegancka, wyniosła i - nomen omen - zimna kobieta. Można podziwiać jej piękno i szyk, ale nie sposób się w niej zakochać. Niestety, w rankingu pór roku zajmuje ona, mimo wszystko, ostatnie miejsce. Tyle w kwestii zimy. A zdjęcia? Oczywiście zasługują na plusy. I niech te plusiki ocieplą trochę tę zimę. Pozdrawiam.

Bardzo podoba mi się Twój cytat "...zima ma sens tylko w górach, w lesie, za miastem. W mieście zima powinna być zabroniona...". To jest także moje motto. Pozdrawiam, z nadzieją na szybką wiosnę :)

fajna sprawa Slawanko ta puszcza za progiem....też mam w swoim /a raczej pobliskim/ lasku taki mostek, jak zobaczyłam na tym filmiku, i spotykam narciarzy, co do biegania to raczej dojrzewam do joggingu...

Też mam 2 "Wooliki" i przyznaję, że to jest duża motywacja do spacerów, które można polubić i zimą:)

Ja mam fajnie, jako niepoprawna optymistka: teraz mogę się cieszyć, że jest zima i śnieg, a jak się skończy, będę się cieszyć, że jest wiosna :)

...zwłaszcza jak pójdzie sobie zima do morza, mimo że do świętego Grzegorza daleko jeszcze będzie i lekcja snowboardu na kurs nart wodnych się zamieni ... :-) ...

Też mam podobny stosunek do zimy, próbuję to jakoś przezwyciężyć i prawie się udaję. Żeby sobie pomóc, za dwa tygodnie biorę pierwszą lekcje snowboardu. Ciekawe jak pójdzie...

Sławanko, czuję się wyróżniony zwróceniem się do mnie w tytule jednego z punktów Twojej zimowej podróży!
Własnego Woolika nie mamy, ale zdarzało się kiedyś dawno, że z Corą zostawioną nam pod opieką poranne spacery po mini lasku, tuż za oknem leżącym ( http://kolumber.pl/photos/show/598315 ), uskuteczniałem ... :-) ...
Gdzie mu tam jednak do puszczy i niestety łosia w nim trudno spotkać, ale już kawałek dalej w Arturówku - ino mig przez tory kolejowe - dziki dosyć często widujemy!...

Ciekawe czy jakaś nadzieja dla mnie jest.....? Hm.... piękne zdjęcia, ale o wiośnie marzę, szczególnie po dzisiejszym trzykrotnym odladzaniu samochodu.....

Uwielbiam zimę i mimo,że na zewnątrz jest w pełnej krasie ( z czego bardzo się cieszę ),to jednak
na Kolumberze wciąż szukam śniegowych zdjęć.Teraz trafiłam na Twoje :) Mało tego, pierwsze słowa
opisu wprawiły mnie w zdumienie...." nigdy nie jest za późno,aby coś zacząć,albo do czegoś wrócić..."
Dzisiaj ( w właściwie wczoraj, bo już północ wybiła ) usłyszałam w radiowej jedynce " Leniwej niedzieli " dokładnie te same słowa.Myślę,że to nie przypadek... Jakiś drogowskaz?....;)

...jeszcze nie wiem czy polubię...

...zaczynam próbę polubienia zimy!...
...myślisz, Sławanko, że się powiedzie?...

Warto wracać do czasu dzieciństwa. Zwłaszcza do tego, co kiedyś sprawiało nam przyjemność. Patrząc na zdjęcia wydaje mi się, że teraz to jeszcze większa frajda?! Gratuluję! Tak trzymać:)

Dobrze jest mieć taką puszczę pod nosem, że o piesku nie wspomnę, wyprowadzi Panią na spacer, wybiega się do woli. Można polubić zimę nie tylko tę w górach.