2009-08-30
Podróż Tatry dla leniwych
pieniny trzy korony sokolica krościenko burza dolina kościeliska schronisko ornak smreczyński staw tatry potok kościeliski kościelec kuźnice murowaniec dolina stawów gąsienicowych kasprowy wierch giewont bukowina tatrzańska
Typ: Album z opisami
Zwiedzanie zamków powoli dobiegało końca. Tatry zbliżały się wielkimi krokami. Aby nie dostać zakwasów postanowiliśmy połączyć przyjemne z pożytecznym i przy okazji chęci zobaczenia zamku pienińskiego zobaczyć Trzy Korony oraz Sokolicę. To miała być nasza rozgrzewka przed Tatrami.
W Krościenku powitała nas piękna pogoda. Szlak na Trzy Korony zaczyna się ot po prostu w mieście. Nie trzeba nigdzie dojeżdżać - idziemy ulicą i nagle po lewej pojawia się szlak. Zaopatrzeni w wiele litrów drogocennej wody idziemy pod górę.
Początek zaskoczył nas bardzo i to niekoniecznie pozytywnie. Narzuciliśmy niezłe tempo, ale upał oraz naprawdę ostra stromizna skutecznie nas hamowały. Przystanki, uzupełnianie płynów i odpoczynki w cieniu stały się częstą normą.
Dość szybko znaleźliśmy się ponad Krościenkiem, które mieniło się w dole. Po chwilach kilku szlak złagodniał, aż doszliśmy do rozwidlenia ze szlakiem na Sokolicę. Tam stała ponoć legendarna już Babcia częsująca wędrowców maślanką lub kompotem z wielkich garów (jedny metalowym kubkiem ponoć mytym). Niemożliwym jest aby sama codziennie wciągała te gary na górę. Póki co ta zagadka pozostaje dla nas tajemnicą. Spróbowałem kompotu za 2zł - nieco rozwodniony, ale zimny i orzeźwiający.
Kawałek dalej na zakręcie punkt "poboru" wody. Zmyślna, prosta konstrukcja ułatwiająca nalanie czystej wody np. do pustych butelek. Minusem był brak koszy na śmieci, a wielu brak kultury i zamiast zabrać śmieć ze sobą, zostawiali w lesie.
Wejścia na Trzy Korony strzeże pan biletmajster - normalny 4zł (ważny również na Sokolicy). Na górę prowadzi nas specjalna platforma - nie radzę z niej korzystać podczas burzy! Słuszałem głosy, że strasznie paskudzi okolicę, ale z drugiej strony pozwala napawać się cudownymi widokami na Sokolicę, Dunajec, Czerwony Klasztor, Sromowce Niżne, a przy ładnej pogodzie widać zalew Czorsztyński, Czorsztyn i Niedzicę.
Wracaliśmy inną drogą - przez Górę Zamkową. Tam rozdzieliliśmy się i sam poszedłem na Sokolicę. Bardzo przyjemna wędrówka, choć niestety samotna. Po drodze wiele ciekawostek przyrodniczych oraz widoków. Sokolica przywitala mnie surowymi skałami, legendarną sosną reliktową. W jednej chwili słońce zostało zastąpione chmurami, a krople padały w poziomie!!! Nie pozostało mi nic innego jak szybki powrót do Krościenka. Deszcz początkowo hamowały drzewa, leczz w połowie drogi ulewa była już potworna, do tego grzmiało i ostro błyskało w pobliżu! A po drodze mijałem idących jeszcze na Sokolicę - współczuję im! Bardzo pomógł mi kij znaleziony po drodze - dzięki niemu udawało mi się zachować równowagę na śliskim podłożu, do tego dość stromym.
Powróciłem do auta szczęśliwie, w jednym kawałku :) A burza okazała się potężną ulewą. Kolejną, która spowodowała powodzie i podtopienia, o czym przekonaliśmy się osobiście, kiedy nam strumienie odcięły drogę :)
Z racji zmienności pogody większością głosów zapadła decyzja pójścia do którejś doliny. Wybór padł na Kościeliską, bo została tam do zwiedzenia jaskinia Mylna części z nas. Dolina Kościeliska to dobry wybór dla lubiących piękne widoki, a jednocześnie ciężko się tam zmęczyć. Do tego cztery jaskinie, każda inna - różniące się wielkością, stopniem trudności przejścia - schronisko Ornak i prześliczzny Smreczyński Staw.
Nam udało się zrealizować w pełni założenia wycieczkowe :) Przeszliśmy całą Kościeliską, podziwialiśmy Czerwone Wierchy ze schroniska oraz uroczy Smreczyński. Wracając zdobyliśmy jaskinię Mylną - z racji bardzooo wilgotnego środowiska wewnątrz oraz konieczności przemykania w postawie naszych praprzodków niestety żal i strach o aparat spowodował brak zdjęć z tego pięknego miejsca. Bardzo przydały się czołówki - wolne ręce tam to podstawa :)
Tego dnia pogoda nas rozpieściła i nie ujrzeliśmy kropli deszczu :)
Żeby nie mieszać - kilka zdjęć samego potoku, równie pięknego i interesującego, jak reszta doliny.
Po przygotowaniach przerwanych odwiedzinami Spiskiego Zamku wybraliśmy się na zdobycie Kościelca. Góra to bardzo przyjemna, miła w dotyku, z ślicznymi widokami o ile się trafi na pogodę, a dla nieobeznanych z nią sprawia wrażenie surowej i niedostępnej, szczególnie widoczna z daleka ściana, po której się wchodzi na szczyt - wygląda na gładką :)
Udało się zaparkować blisko ronda - cud! Pieszo do Kuźnic i spora kolejka do kolejki :) Konik i konikowa proponowali nam za 30zł (zjechali do 20zł) za osobę wprowadzenie w takie miejsce w kolejce, z którego będziemy TYLKO 1 godzinkę czekać! Bezczelnoś taka sama jak ceny i kolejka do kolejki. I jeszcze hasło dorożkarza (nie mniej bezczelne): Za darmo wiozę na Krupówki! ZA DARMO!!! Pytanie potencjalnego bardzo zainteresowanego klienta: Jak to za darmo? To biorę! Góral: No bo 70zł za ten kawał drogi to jak za DARMO!
Ruszamy żółtym szlakiem doliny Jaworzynki. Słoneczko, lekka droga. Z czasem droga zaczyna się piąć, a i chmurek przybywa. Dochodząc do Murowańca mamy słońce nad Zakopcem i szczyty w chmurach. Zarządzam mały postój, konsumpcję i kiedy wychodzimy zaczyna kropić. Wracamy, przeczekamy, po co moknąć. Siedzimy w Murowańcu ściśnięci jak sardynki w puszce, bo pada i pada, ludzi przybywa - wszyscy zlani totalnie!Ciekawe zjawisko - siedzimy w drzwiach - przed nami leje, a Orla Perć tonie w... słońcu! Po jakiejś godzinie przestaje padać - mamy duże straty czasowe.
Droga do Czarnego Stawu Gąsienicowego przyjemna i spokojna. Mało ludzi po burzy. Ci, których mijamy opowiadają o burzy na Świnicy, gradobiciu itp. Ogólnie to był moment i nie mieli na sobie już nic suchego. Nie zdążyli nawet peleryn wyjąć! Szlak początkowo lekko śliski, ale wysycha błyskawicznie. CSG wygląda pięknie w promieniach słonecznych! Nagle ktoś z lornetką krzyczy, że widzi kozice. Rzut okiem, szybki zoom i udało się je złapać :)
Po chwili i pary fotkach idziemy jako jedyni na Karb. Widoki prześliczne! Ale od Zakopca ciągną ciężkie czarne chmury. Kościelec coraz bliżej, coraz piękniejszy i niestety przez pogodę coraz bardziej niedostępny. Podejmujemy zgodnie trudną, ale jedyną słuszną decyzję - nie wchodzimy na Kościelec! Uciekamy przed burzą na drugą stronę do Doliny Stawów Gąsienicowych.
Udaje nam się zejść wśród mnieszych i większych stawów. Szkoda, że nie są oświetlone promieniami słonecznymi - wówczas są prześliczne. W samej dolinie łapie nas deszcz - chmury deszczowe przyszły od Giewontu (lepsze to niż burza) - ale jesteśmy przygotowani dzierżąc peleryny gotowe do nałożenia. Kościelec, Świnica, Orla Perć już niewidoczne :(
Śliczne widoki pozostają za nami. Szkoda narażać aparat, więc zdjęć brak. Mijamy Murowaniec i niebieskim szlakiem wracamy do Kuźnic. Powoli przestaje padać. Dochodzimydo lasu już w słońcu. Przepięknie wszystko paruje :) Podobnie w Kuźnicach. Jeszcze kilka km w dół (mijamy łowiecki) i można spokojnie jechać na kolację.
Na koniec widok z okna :) oczywiście przy ładnej pogodzie i pod warunkiem, że ktoś coś podpali :) A najlepiej jak sam się podpalę na taki zachód :)
Zaloguj się, aby skomentować tę podróż
Komentarze
-
-
Fajnie, fajnie ! Zaliczam się do leniwych, a Twój opis - to świetna relacja ! -
no to przede wszystkim pogodnej pogody Ci życzę, gdyż wszystko jest od niej uzależnione... -
a ja urlopu mam duuuużo, i co z tego, pracy jeszcze więcej.... :( -
polskie góry ,a tym bardziej Tatry, to tylko jesienią :)
szukając ciszy, spokoju i dzikiej przyrody to stanowczo Beskid Żywiecki polecam :)
z noclegami u pana Rysia w Starej Poczcie w Ujsołach :))
-
nie mam już urlopu:-( -
zfieszu źle odczytałeś myśli przekaz :)
1. jeśli nie chcesz wchodzić i podziwiać, tylko wjechać na Kasprowy, to ponoć możesz czekać i 4-5 godzin oraz zapłacić sporo grosza, szczególnie jeślisz z rodziną
2. schronisk unikam, do życia mi niepotrzebne, no chyba, że portfel mi już ciąży i chcę się pozbyć paru papierków
3. jest mnóstwo pięknych szlaków, gdzie nie trzeba się przeciskać, a i widoki są przepiękne (podobnie jak i są puste, piękne i duże plaże nad polskim morzem)
4. jak tu Cię pocieszyć? chyba wstawię zdjęcia z lat ubiegłych, aby Cię przekonać :)
5. albo po prostu we wrześni zaryzykuj! pojedź na kilka dni, a jeśli pogoda Ci dopisze, nie będziesz chciał wrócić!
Dzięki i pozdrawiam -
przyznaje, że w polskich górach (żadnych!) nigdy nie byłem, ale po przeczytaniu twojej relacji utwierdziłem się w przekonaniu, że nieprędko tam pojadę! dżyzas! jeśli ekstra miejsce zapewnia 'tylko' godzinę czekania na kolejką, to ile czeka się normalnie? i te tłumy w schroniskach! ja jestem stworzenie stadne - bez dwóch zdań, ale gdy myślę o górach, widzę dziką przyrodę, itp, gdzie ludzi spotyka się raz w tygodniu, a nie przeciska pomiędzy nimi. co innego plaża (dlatego właśnie plaż unikam jak ognia) czy duże miasto, ale góry... hmmm... posmutniało mi się...
a relacja świetna!:-) -
Panoramiczne, epickie ujęcie tematu przeplatane opisem sytuacji :) Trochę sprawozdania, trochę liryki... Do tego dramatyzm oraz elementy reportażu :)
Pisać dalej? :)
PLUS. -
Piotrek, ale wspaniała relacja! Żaby nie przepadają za gulianiem po górach, ale powiem Ci, że zrobiłeś mi smaka! Zakupię tylko różową pelerynę i kto wie, kto wie... :)
A czemu "dla leniwych"? Ja się zmęczyłam od samego czytania :) -
Nie ma to jak dobre Polskie Tatry! Ilu gości się zjechało na wspomnienia :) Dla wszystkich "leniwych" oraz na zachętę dla nigdy Tam nie będących (jak to możliwe Marto?) - serdeczne Bozia zapłać za miłe słowo :)
Powiem Wam, że... wzruszyłem się :)))
Dzięki -
Piotrek, wiem, że nie o plusy chodzi. Od razu mówię, za podróż i każde zdjęcie stawiam w ciemno!
Może nawet znowu kiedyś tam wrócę! -
Plus za Tatry, :) za Burka, a raczej Białaska, :) :) :) za świstaki i nadzieja, że po takiej zaprawie przyjdzie czas na słowacką stronę -
Piotrze, nie wiem, jak to zrobiłeś, ale zebrałeś tutaj niezłą grupkę leni ;)
-
matko ja nigdy tam nie dojechałam -wstyd :( -
czasem warto być "leniwym" ;) -
ja też dawno nie byłam...dzięki za przywołanie wspomnień :) -
...dla leniwych, czy nie, ale ruszyć się warto...jak ja dawno tam nie byłem..........
przejrzałam wszystko i stwierdzam, że to pierwsza przechadzka po górach, po której nie mam bąbla na palcu, drżącego kolana i zakwasów wszędzie gdzie tylko się da:)