2009-07-24
Podróż Ohrid - Sv Jovan Kaneo
sv jovan kaneo ohrid macedonia sv.sofija stara architektura jezioroohrydzkie twierdza samuela teatr antyczny
Opisywane miejsca:
Ohrid
Typ: Album z opisami
Znana bardziej ze względu na jego malownicze położenie, niż ze względu na zachowane walory architektoniczne, gdyż znajduje się ona na klifie nad brzegiem Jeziora Ohrydzkiego, z którego roztacza się wspaniały widok. Nie wiadomo dokładnie kiedy została wzniesiona, aczkolwiek zachowane dokumenty świadczą, że z pewnością przed rokiem 1447.
Znajduje się w starej części miasta. Jest to jeden z największych obiektów tego typu w Macedonii, z średniowieczną architekturą i freskami. Jest to także najstarszy zachowany w Ohrydzie kościół. Pierwotnie cerkiew św. Zofii, wzniesiona przez cara Samuela, była siedzibą arcybiskupstwa ohrydzkiego, jednak za czasów imperium otomańskiego została przekształcona w dżamiję. We wnetrzu świątyni zachowana została najstarsza kolekcja XI-wiecznych fresków.
Główny ołtarz ozdobiony jest scenami ze Starego Testamentu, natomiast na boczne ołtarze składają się freski przedstawiające 40 meczenników (żołnieży pozostawionych na mrozie by zamarzli, gdyz nie chcieli zrezygnować z wiary chrześcijańskiej) oraz portrety patriarchów z Konstantynopola, Jeruzalem i arcybiskupów Ohrydu i papieży katolickich. Mały plac przed cerkwią w dawnych czasach pełnił funkcję forum.
Po najeździe Turków miasto zostało podzielone na dwie części. Turcy osiedlili się wzdłuż wybrzeży jeziora tworząc tym samym muzłumańską dzielnicę, natomiast chrześcijanie zamieszkiwali wzgórza wewnątrz murów, gdzie miejsce spotkań stanowił bazar. W miare rozrastania się miasta chrześcijanie nie mieli prawa budować ani osiedlać się poza fortyfikacjami, Ohrid wykształcił specyficzną zabudowę miejską: ciasne uliczki, sprawiajace wrażenie labiryntów. Domy te miały małe dziedzińce, a w miarę upływu czasu z powodu braku miejsca, rozrastały się coraz bardziej w górę. Ze wzgledu na ostre słońce, malowane były nakolor biały. Ulice: Ilindenska, i Cara Samuela, są najlepszym sa przykładem tego typu architektury. Domy dwóch zamożnych rodzin Robevci i Uranija zstały przekształcone w muzeum.
Znajduje się w południowo-zachodniej części Macedonii na wysokości 695 m n.p.m. zajmując powierzchnię 358,2 km kw., z których 229,9 należy do Macedonii. Jezioro powstało w trzeciorzędzie przed 2-3 milionami lat. W najgłębszym miejscu sięga 289 m, dzięki czemu jest najgłębszym jeziorem na Bałkanach. W jeziorze żyje ponad 200 gatunków organizmów o charakterze endemicznym, ewentualnie 70 procent roślin i zwierząt w Jeziorze Ohrydzkim jest endemicznego typu. Niektóre z nich reprezentują żywe skamieniałości, prawie nie zmienione od okresu trzeciorzędu do dziś, jak np. rzadkie gatunki ślimaków (więcej niż 70 gatunków) istniejących od 30 milionów lat i do których pokrewne żyją jedynie w Bajkale.
Jezioro Ohrydzkie odznacza się także bogactwem gatunków ryb w nim występujących, z których najbardziej znaną jest pstrąg ohrydzki. Jezioro Ohrydzkie zapisało się do wszystkich podręczników geografii za sprawą nie rozwiązanej zagadki węgorza, który przybywa do wód Jeziora Ohrydzkiego z Morza Saragoskiego oddalonego tysiące kilometrów i spędza 10 lat w głębinach Jeziora Ohrydzkiego dopóki nie dojrzeje płciowo. Wtedy instynktownie wydaje się w podróż powrotną. Tam pozostawia ikrę i umiera, a jego potomstwo znowu powraca do wód Jeziora Ohrydzkiego. W roku 1979 Jezioro zostało umieszczone w Rejestrze światowych dóbr przyrody, a w 1980 roku zostaje mianowane terenem o znaczeniu historycznym, kulturalnym i przyrodniczym.
Miała znaczenie jedynie militarne i nie było w niej zbyt wiele przestrzeni. Na jednym z dziedzińców znajdują się antyczne groby, pozostałości antycznej wieży i cytadela. Z fortecy rozciągają się wspaniałe widoki na Ohrid i jezioro.
Jest jedynym widocznym pomnikiem z okresu starożytności. Jest to jedyny helleński teatr w Macedonii, gdyz pozostałe 3 pochodzą z czasów rzymskich. Jedynie niższe partie teatru przetrwały do naszych czasów dobrze zachowane. Zatem nie wiadomo ile osób mogło zająć miejsca w brakujacej, wyższej części.
Zaloguj się, aby skomentować tę podróż
Komentarze
-
Dałem plusa, bo podróż fajna ale uwagi Slawannki popieram w całości. -
Słuchaj, dajże tu więcej zdjęć! Jak ktoś zechce, to wejdzie na podany link, ale niech ta podróż będzie podróżą a nie reklamówką strony! Daj przynajmniej kilka, a jeszcze lepiej, więcej zdjęć do każdego punktu, napisz coś od siebie, a link daj na końcu - taka jest moja rada. Jeśli taka będzie podróż, z pewnością na nią zaplusuję! Jak widzę "podróż", którą rozumiem jedynie jako reklamówkę innej witryny, to nie chce mi się jej w ogóle oglądać...
Mówię z własnego doświadczenia, ja też jak zaczęłam tutaj się panoszyć, myślałam, żeby dać parę zdjęć i linka do mojej galerii, ale szybko zrozumiałam, że moja galeria, to moja prywata, a na Kolumberze jest całkiem inny świat. Więc, nie żałuj nam zdjęć i wrażeń:)
UWAGA UWAGA! To nie jest krytyka, to jest życzliwa rada, bo ja bym chętnie Macedonię pooglądała i poczytała o niej!
