Podróż Mój pierwszy rejs

Jak wiadomo najlepszym lekarstwem na chorobę morską jest relaks pod dębem. Takim relaksem było zawinięcie na Bornholmie, do Ronne. Port, jak port, ale brak kołysania i słoneczna pogoda, to było to czego brakowało zbolałej duszy pseudo marynarza.

PS. To oczywiście było Ronne, ale na razie nie udaje mi się dodać tej miejscowości ;) 

To był rejs 4 stolic. Pierwszą i dla mnie najprzyjaźniejszą okazała się Kopenhaga, może dlatego, że poczułam klimat tych wszystkich opisów z Chmielewskiej... :)

Zupełnie niebywałe miasto, ogromne i szare - Gotham City bez Batmana ;) Nie udało mi się niestety zwiedzić muzeum Muncha, tylko hol i sklepij przy muzeum, bo przejazd przez 3/4 Oslo pochłonął wszystkie korony.

Za to obejrzałam park z ogromnymi rzeźbami i byłam na mszy. Bardzo lubię msze w innych krajach, a zwłaszcza w innych obrządkach. Ta mnie swoją innością nie zawiodła. Zbór był pozbawiony ozdób, jasny, przestronny, choć niezbyt duży. Każdy z wiernych dostawał książeczkę z psalmami i my też. Drzwi na czas nabożeństwa są zamykane, choś gdy zastukałyśmy to zostały otwarte i bardzo miło nas przyjęli :).

Wpływając do Oslo  mijaliśmy "skrzyżowanie" Skagerrak i Kattegat, po którym promy szusowałytam i z powrotem, klimat Mew, Tomka Opoki nie został stwierdzony. Za to brzegi fiordów piękne.

Głównym wspomnieniem jest widok piętnastoletniego Tymianka, po wizycie w muzeum seksu ;> Biedny chłopiec nie mógł się na nas patrzeć, a w wachcie miał 7 bab, przez jakieś dwa dni patrzył na swoje buty ;>

Świetne miejsce, trochę staroci, trochę pubów z śpiewającymi tubylcami, trochę sklepików z winylami, trochę prowincji a trochę wielkiego świata :)

Niestety nie wpłynęłam żaglowcem i nie poczułam się, jak starzy marynarze, tylko zostałam dowieziona autokarem z Ipswich w ramach wycieczki krajoznawczej.

Najpierw nas autokar przewiózł koło najważniejszych zabytków, a potem już można było oglądać po swojemu.

Obejrzałam dokładnie sklepik w muzeum Sherlocka Holmsa, będąc przekonaną, że oglądam muzeum właśnie. Dosyć mnie rozczarował ;> Obejrzałam też uliczkę misia Paddingtona. Zgubiłam się swojej wachcie ;) Dotarłam tam gdzie nie było turystów tylko klockowe ceglane domki. I popatrzyłam sobie na malarstwo w National Gallery.

Mogłabym zupełnie swobodnie tu zamieszkać, tak sobie wtedy pomyślałam :) Ciekawe, czy dalej tak uważam, trzeba by sprawdzić.

Ostatni port w czasie tego rejsu, był równocześnie pierwszym portem ówczesnego Cutty Sarku. Więc chociaż okolica portu nie była zachęcająca, to imprezy przygotowane na powitanie załóg rekompensowały stratę :)))