2018-08-30 - 2018-09-22
Podróż Wzdłuż zatoki Biskajskiej - Dzień trzeci
Typ: Blog z podróży
22 sierpnia 2018 (środa).
Po, wydaje się klasycznym na tej trasie, śniadaniu pełni obaw, wiszące mgły nie wróżą widoczności pozwalającej docenić piękno przyrody wyruszamy brzegiem Zatoki Biskajskiej do Foz, nieopodal którego znajduje się jedna z wielu, a jednak wyjątkowa plaża -Plaża Katedr (Playa de las Catedrales). Położona w północnej części Galicii ukształtowana została przez podmuchy silnego atlantyckiego wiatru i biegnące z wielką prędkością i z niebywałą siłą fale roztrzaskujące się o klifowe wybrzeże.
Tytułowe katedry to ponad 30 m łuki podobne do tworzących wnętrza świątyni. Sterczą one dostojnie nad piaszczystą plażą obmywane przez fale w trakcie odpływów. Zarówno te olbrzymy jak i głębokie wydrążone w skałach groty czy jaskinie są skutkiem erozji wietrzno - wodnej. Niestety nie możemy zejść na plażę, bo organizator nie pomyślał o pobraniu aplikacji i zgłoszeniu grupy osób. Nad Morzem Kantabryjskim unosi się gęsta mgła, w mlecznych obłokach giną łupkowe, pięknie ukształtowane skały. Wędrując wysokim klifem dochodzę do zejścia na plażę w innym miejscu. Taras klifu porośnięty jest wrzosem, małe krzewinki są tu bardzo okazałe. Z jednej strony wysoka temperatury, z drugiej wysoka wilgotność to optymalne warunki dla każdej rośliny. Jeszcze nie pora na pełną krasę, ale i tak pięknie prezentują się tworząc białe i fioletowe dywany.
W mieście 1000 rzeźb. 2018-09-22
22 sierpnia 2018 (środa)
Do Oviedo, stolicy Asturii przyjeżdżamy wczesnym popołudniem. Do spotkania z przewodniczką mamy 2 godziny. To dobra pora i czas na tapas i kawę. W starej części miasta, niezwykle kolorowej i gwarnej jest mnóstwo większych i mniejszych kawiarni i barów. Te w których stoły nakryte są obrusami czekają na gości chcących zjeść obiad, stoliki nienakryte są dla takich jak my. Zamawiamy kawę i piwo, znajomy przynosi talerz z tapas. Każda przekąska jest inna, maleńkie kanapki z bagietki przykryte są sałatką jarzynową, serem żółtym, jajecznicą i pastą krewetkową. Wszystkie stoliki są wkrótce zajęte, pora jest obiadowa, czas oczekiwania na posiłek nie jest długi, nic dziwnego, że mamy przegląd dań kuchni asturyjskiej
Oviedo jest od 9 wieku stolicą Asturii. Miasto zostało założone w 761 roku przez 2 spokrewnionych benedyktynów: Fromestano i Máximo. Na wzgórzu Ovetao zbudowali kościół św. Wincentego. Minęło wiele lat zanim przybyło tylu mnichów, że kościół zamienił się w klasztor. Król Fruel I rozpoczyna nieopodal budowę bazyliki, ale zostaje ona spalona przez muzułman. Po rozpoczęciu rekonkwisty ok. 800 roku, jego syn, Alfons II Czysty (Alfonso II el Castro) przenosi stolicę z górskiej osady do Oviedo co powoduje szybki rozwój miasta i odbudowę wielu zniszczonych przez Maurów budowli. Za jego panowania został odkryty grób św.Jakuba, który staje się ważnym punktem pielgrzymowania. Organizuje również wyprawę docierającą do Tagu i zdobywa Lizbonę. Zmuszony do ciągłego odpierania ataków emiratu kordobańskiego wchodzi w sojusze z Frankami i Berberami wspierając ich bunty przeciwko emirowi z Kordoby. Za jego czasów powstał nowy styl architektoniczny, który miał uczynić z niewielkiego Oviedo " Toledo północy". Nie stało się tak, głównie dlatego, że już w 10 wieku dwór królewski funkcjonuje w León. Pod koniec 14 wieku Asturia uzyskuje status księstwa (el Principado de Asturias), ale jej znaczenie nie jest wielkie. Rośnie natomiast ranga miasta, które przez całe średniowiecze jest ważnym przystankiem na trasie pielgrzymki do Santiago de Compostela.I tak było przez wieki, małe miasteczko znalazło się na czołówkach europejskich gazet w 1934 roku, gdy rewolucja robotnicza zostaje krwawo stłumiona przez oddziały gen. Franco, przybyłe do miasta po tym jak zwolennicy republiki włamali się do Świętej Kaplicy w katedrze o wysadzili ją w powietrze. Interwencja Franko w 1934 roku dała początek wojnie domowej w latach 1936 - 1939, kiedy to Oviedo utonęło w krwi republikanów i zostało doszczętnie zniszczone przez frankistów. Zmienia się wtedy charakter społeczny miasta, staje się ostoją caudillo czyli przywódcy jak nazywano Franco.
Najważniejszą, widoczną z daleka, budowlą miasta jest gotycka katedra św. Zbawiciela (Catedral de San Salvador). Wzniesiona na początku 13 wieku jest też miejscem pochówku średniowiecznych władców Asturii. Z zewnątrz nabardziej rzuca się w oczy piękna, smukła wieża z dzwonnicą i zegarem oraz gotycko-renesansowy portyk fasady głównej. Wnętrze katedry okalają przepiękne kaplice. Polichromowany ołtarz główny oszałamia mistrzostwem malarstwa. Na jednej z rzeźb łaciński napis głosi "Qui accedit ad sanctuarium Iacobi et Salvator non prosequitur servus, sed dominus" co oznacza "Kto jedzie do Santiago, ale nie do Salvadora, odwiedza sługę, ale nie Pana" przypominając pielgrzymom, że zanim dotrą do Santiago powinni odwiedzić katedrę w Oviedo. A jednak za najcenniejszy zabytek uznaje się najstarszą część katedry, początkowo część pałacu królewskiego, pochodzącą z 9 wieku komnatę zwaną Świętą Kaplicą (Cámara Santa). Przed zejściem do najpilniej strzeżonego miejsca znajduje się całun z Oviedo, jedna z największych relikwii chrześcijan. Od ponad 1000 lat kaplica jest skarbcem katedry, przechowuje się w niej relikwie, w tym słynny Krzyż Zwycięstwa (Cruz de la Victoria) wg legendy dębowy krzyż, pokryty później przez króla złotem, niesiony przez Pelagiusza przed oddziałami wojska Asturii przed bitwą pod Covadongą w 8 wieku. Wizerunek tego krzyża umieszczony jest w herbie Asturii i okolony łacińską inskrypcją "Hoc signo tuetur pius. Hoc signo vincitur inimicus" (Ten symbol chroni pobożnych. Ten symbol zwycięża wrogów). Krzyż robi wrażenie, ma prawie metr wysokości, wykonany jest ze złota, a ozdobiony został kamieniami szlachetnymi. Drugim relikwiarzem w formie krzyża jest Krzyż Aniołów. Można tu też zobaczyć Świętą Arkę zawierającą relikwie Chrystusa.
Po obejrzeniu wspaniałej katedry wyruszamy na spacer ulicami Oviedo. Mijamy przepiękne stare kamienice i tak jak na Starym Mieście spoglądając na nowe pomniki o różnej tematyce. Dochodzimy do jednej z reprezentacyjnych ulic na której ustawiono rzeźbę naruszającą moim zdaniem estetykę tego miejsca. Są to "Culis monumentalibus" czyli wielkie pośladki, kontrowersyjna rzeźba, która wg mnie wcale nie uatrakcyjniająca obraz miasta. Ma 4 m wysokości, pomalowana jest czarną farbą i wykonana z brązu.Na pewno wzbudza zainteresowanie turystów powodując, że na długo zapamiętają wizytę w tym mieście. Starówka zamknięta jest dla ruchu, spacerujemy więc spokojnie przyglądając się wystawom sklepowym najlepszych marek odzieżowych. W niewielkim sklepie kupuję wędzone sery i tradycyjne ciastka z migdałami. Są rzeczywiście pyszne.
Bardzo podobało mi się Oviedo, dla mnie prawdziwe muzeum i skarbiec sztuki przed romańskiej, choć wiem, że do zobaczenia było dużo więcej, ale zorganizowane wycieczki takie są. Pozwalają poczuć atmosferę miejsca i zachować pierwsze wrażenie. I nie dziwi, że Woody Allen umieścił na ulicach Oviedo kilka scen filmu " Vicky CristinBarcelona". On sam zresztą ma tu swój pomnik wzbudzający ostatnio różne emocje, negatywne wśród feministek żądających usunięcia go w związku z wynikiem akcji " me too".
A tu link do następnego etapu podróży.
http://kolumber.pl/g/151328-%20Wzdłuż%20zatoki%20Biskajskiej%20-%20Dzień%20czwarty
