Ładuję ...
Dzień 1. PKP do Zwardonia.
Ale upał. Zwiedzanie Zwardonia.
Zwardoń - wieś
w powiecie żywieckim, w gminie Rajcza,
pomiędzy trzema przełęczami – Przysłop, Zwardońską i Graniczne w zachodniej części Beskidu
Żywieckiego, tuż przy granicy ze Słowacją.
Zwardoń jest stosunkowo młodą miejscowością. Czas jego powstania nie jest
dokładnie znany, prawdopodobnie XVII wiek. Najstarszą częścią Zwardonia jest
osiedle Myto. Prawdopodobnie około XVII – XVIII wieku, zjawiło się tutaj
czterech braci o nazwisku Zwardoń. Na niczyich ziemiach postawili oni zagrody,
zajmując się hodowlą
owiec i
bydła.
Prawdopodobnie byli to osadnicy Wołoscy posuwający się zboczami gór Beskidu
Żywieckiego, którzy nie znaleźli miejsca w zasiedlonych górach Beskidu Śląskiego, albo też włościanie przeniesieni w górne
rejony Soły, z
przeludnionych wsi dookoła Węgierskiej Górki. Miejscowość jest znana jako
miejsce zimowego wypoczynku, głównie za sprawą dobrze rozwiniętej
infrastruktury turystycznej, a przede wszystkim sieci wyciągów narciarskich.
Tutejszy charakterystyczny mikroklimat powoduje, że pokrywa śnieżna w okolicach
przełęczy utrzymuje się czasem aż do kwietnia.
Dzień 2. Godzina 6.30. Zwardoń – szlak do granicy do Trójstyku, potem przez Jaworzynkę, Istebną do Koniakowa. Po obiedzie w karczmie Ochodzita i przez górę Ochodzita do Zwardonia.
Trójstyk.W południowej części wsi Jaworzynka, na Trzycatku, znajduje się trójstyk granic Polski, Republiki Czeskiej i Słowacji. Do chwili przystąpienia tychże państw do układu z Schengen istniało w tym miejscu potrójne przejście graniczne: Jaworzynka-Hrčava-Černe. Na trójstyku znajdują się trzy jednakowe trójgraniaste grafitowe obeliski, po każdej ze stron. W 2007r. od strony polskiej do trójstyku doprawadzono drogę i chodnik a nad potokiem powstał drewniany mostek między Polską a Słowacją.
Herczawa (cz.: Hrčava) - wieś gminna w Czechach w powiecie Frýdek-Místek nieopodal trójstyku granic Polski, Czech i Słowacji na wysokości 594 m n.p.m. We wsi znajduje się urząd gminy, samodzielna poczta, szkoła podstawowa oraz kościół katolicki pw. Świętych Cyryla i Metodego. Pierwsza wzmianka o Herczawie wiąże się z ekspansją turecką w Europie w XVII w. Wtedy to, w ramach akcji umacniania południowych granic Księstwa Cieszyńskiego, w 1645 r. został wybudowany tzw. Mały Szaniec na wzgórzu Wały (606 m n.p.m., na południe od Jaworzynki Trzycatka, obecnie na terenie Słowacji). Ponieważ teren ten zawsze leżał w strefie nadgranicznej, książęta cieszyńscy długo nie zezwalali na osiedlanie się tu ludności. W ciągu kilku następnych lat pozwolono osiedlić się tu kolejnym poddanym zaznaczając, "...że ci otrzymujący działy mają bronić granicy przeciw Węgrom i w lasach pańskich nie czynić żadnej szkody, pod groźbą odebrania im gruntów i wypędzenia ich stamtąd...". W lesie kilkaset metrów przed wsią znajduje się kaplica – „Grota z Lourdes” (czes. Lurdská jeskyně), zwana również "U Panenky". Ma formę kamiennego, leśnego ołtarza z figurą NMP z Lourdes. Zbudowana została w 1937 r. z nadwyżek kamienia, pozostałych po budowie miejscowego kościoła. Woda cieknąca w „grocie”, doprowadzona ze źródła, znajdującego się na stoku powyżej ołtarza, ma mieć właściwości lecznicze (wg miejscowych – „leczy oczy”).
Wieś Jaworzynka położona jest w Beskidzie Śląskim w dolinach potoków zlewiska Morza Czarnego - Krężelki i Czadeczki. Od północy z Istebną, a od północnego wschodu z Koniakowem. Na wschodzie i południowym wschodzie poprzez sąsiedztwo z wioskami Skalité (pl. Skalite) i Čierne (pl. Czarne) graniczy ze Słowacją. Na zachodzie zaś poprzez sąsiedztwo z miejscowościami Hrčava (pl. Herczawa) i Bukovec (pl. Bukowiec) graniczy z Republiką Czeską.
Istebna - wieś gminna w powiecie cieszyńskim. Miejscowość turystyczna położona w Beskidzie Śląskim w pobliżu granicy z Republiką Czeską i Słowacką na zboczach Złotego Gronia. Krajobraz miejscowości to głównie tereny górzyste z zalesieniami. Przez miejscowość przepływa rzeka Olza. Wraz z Jaworzynką i Koniakowem tworzy tzw. Beskidzką Trójwieś. Obecnie jedynie niewielka część ludności utrzymuje się z rolnictwa. Większość żyje z pracy w usługach, obsłudze ruchu turystycznego lub z pracy w sąsiednich miastach: Wiśle, Ustroniu lub Skoczowie. Część mieszkańców nadal pracuje w kopalniach węgla kamiennego w rejonie Jastrzębia-Zdroju. Wieś jest ważnym ośrodkiem sportowym, szczególnie dzięki rozbudowanym trasom biegowym na przełęczy Kubalonka oraz kompleksowi narciarskiemu Zagroń Istebna. Pierwszą osadą na terenie Istebnej były Jasnowice, powstały one najprawdopodobniej w połowie XVI. Pod koniec tego też wieku na stokach południowych Złotego Gronia pojawili się osadnicy, tworząc podstawy pod rozwój nowej wsi Istebnej.
Koniaków - wieś sołecka w powiecie cieszyńskim w gminie Istebna. Tworzy wraz z Jaworzynką i Istebną tzw. Beskidzką Trójwieś. Jest najwyżej położoną wsią w Beskidzie Śląskim, leży na południowy zachód od Żywca i na południe od Wisły w historycznych granicach Śląska Cieszyńskiego. Koniaków jest znany przede wszystkim ze względu na produkcję koronkowych ozdób i części garderoby (ostatnio także bielizny). Osadnictwo na obszarze Koniakowa rozpoczęło się w pierwszej połowie XVII wieku. Prowadzone było ono przez mieszkańców Istebnej szukających nowych terenów pod łąki i pastwiska. Jako że były one dotąd porośnięte lasami, które tworzyły naturalną ochronę przed niepożądanym wtargnięciem obcych wojsk na teren Księstwa Cieszyńskiego. Pierwsi osadnicy zajmowali się wyłącznie wypasaniem bydła i nierzadko popadali w konflikty z nadzorcami leśnymi. Gdy miejscowy system obronny stracił na znaczeniu, konflikty ustały. Samodzielna gmina powstała w 1816 roku, a za jej nazwę obrano Koniaków, nadać ją mieli osadnicy pochodzący z Koniakowa pod Cieszynem. W herbie umieszczono konia.
Ochodzita (895 m n.p.m.) bezleśna góra o kopulastym kształcie w Beskidzie Śląskim, wznosząca się w głównym grzbiecie karpackim na terenie Koniakowa. Stanowi zwornik dla odgałęziającego się tu ku północy właściwego grzbietu Beskidu Śląskiego. Stoki w większości wykorzystywane rolniczo: w niższej części jako pola uprawne lub łąki kośne, wyżej jako pastwiska. Na szczycie Ochodzitej znajduje się stacja przekaźnikowa-telewizyjna, radiowa oraz telefonii komórkowej. Tuż poniżej szczytu niewielka kapliczka – dzieło Ludwika Kubaszczyka, ludowego twórcy z Koniakowa.
Dziań 3. Godzina 6.30, mgła nad szczytami, rosa na trawie. Czerwonym szlakiem przez Rachowiec do Soli. Teraz Przez Rycerkę Dolną do Górnej. Czarnym szlakiem Przez wracam do Soli. Wzdłuż drogi do niebieskiego szlaku do Zwardonia.
Rachowiec – szczyt (954 m n.p.m.) w Beskidzie Żywieckim w grupie Wielkiej Raczy. Szczyt nie jest zalesiony, dlatego rozpościera się z niego widok na Wielką Raczę, Rycerzową, Bendoszkę Wielką i Muńcuł, a także na Małą Fatrę. Na Rachowcu znajduje się największy w okolicy (1200 metrów) wyciąg narciarski (narciarze upodobali sobie górę już w okresie międzywojennym). Mimo oddalenia od innych szczytów, z powodu bliskości Zwardonia jest on popularny zarówno wśród miłośników nart, jak i turystów pieszych.
Sól - wieś w powiecie żywieckim, w gminie Rajcza. Leży w zachodniej części grupy Wielkiej Raczy w południowo-zachodniej części Beskidu Żywieckiego. Położona jest w dolinie Słanicy, pomiędzy Rachowcem (od północy) a grzbietem Oźnej. Wieś prawdopodobnie powstała w XVI wieku, założona przez osadników wołoskich, przybyłych od strony węgierskiej. Nazwa miejscowości pochodzi od źródeł solankowych, które tu niegdyś eksploatowano, uzyskując sól przez odparowanie wód solankowych. Sól warzono do 1808 roku. Jednak władze austriackie nakazały w roku 1823 zabudować słone źródło a prymitywny szyb zasypać. W latach 1920-1930 poszukiwano w okolicach Soli ropy naftowej. Podczas wierceń dokonywanych w latach 1947-1950 na głębokości około 1300 m nawiercono cieplicę chlorkowo-sodową (39° C). We wsi znajdują się studzienki solankowe, usytuowane w centrum. Są to solanki chlorkowo-sodowe, jodkowe i bromkowo-jodkowe. Woda w źródłach jest słona a jej mineralizacja wynosi ok. 40g/litr. Solanki o rdzawym kolorze nie nadają się do picia.
Rycerka Dolna - wieś w powiecie żywieckim, w gminie Rajcza. Dzieje Rycerki Dolnej są ściśle powiązane z dziejami Rycerki Górnej. Powstanie miejscowości związane jest prawdopodobnie z osadnictwem wołoskim. Pierwsze osady w dolinie Rycerki pojawiły się w XVII wieku. Na przełomie XVIII i XIX wieku wieś znalazła się w rękach właścicieli sporej części Żywiecczyzny - Wielopolskich. Jednak już w 1808 roku Rycerkę kupuje od Andrzeja Wielopolskiego Ludwik Delavaux. W latach czterdziestych XIX wieku dawne dobra Komorowskich i Wielopolskich wykupuje Karol Ludwik Habsburg. Po jego śmierci w 1847 roku syn Albrecht oprócz posiadłości na północ od Żywca oraz klucza makowskiego w starostwie lanckorońskim nabywa również Rycerkę. Podczas II wojny światowej w roku 1940 Niemcy wysiedlili 700 mieszkańców, sprowadzając 68 osadników niemieckich. Rycerka Dolna graniczy z miejscowościami - Rajcza, Sól, i Rycerką Górną. Znajduje się to wiele ośrodków wypoczynkowych oraz wyciąg narciarski Białasówka. Ponadto na obszarze Rycerki Dolnej znajdują się następujące szczyty: Hutyrów, Łysica, Słowików Groń i Sobański Groń.
Rycerka Górna - wieś w powiecie żywieckim, w gminie Rajcza. Leży w masywie Wielkiej Raczy (Beskid Żywiecki), przy granicy ze Słowacją. Składa się z 61 rozproszonych części, rozsianych u podnóży i na zboczach gór jak np. Praszywka czy Bendoszka oraz przełęczy jak np. Przegibek i innych. Miejscowość turystyczna – 10 szlaków pieszych, 3 wyciągi narciarskie. Założona na początku XVII wieku pod nazwą Radeczka, pierwsza wzmianka w 1628. Osadnictwo wołoskie, oparte na gospodarce żarowej – wypalaniu lasu pod pola uprawne, użyźniane popiołem. Teren działalności zbójników w XVII i XVIII wieku. Procederowi sprzyjało położenie na szlaku handlowym wiodącym na Słowację i do Austrii. Na terenie Rycerki działał m.in. Maciej Wakuła, po ujęciu wbity na pal, oraz Jerzy Proćpak. Po przejściu wsi na własność Habsburgów rozwój przemysłu drzewnego (tartaki, wyrób sprzętu gospodarstwa domowego itp.). W połowie XIX wieku założono w miejscowości hutę szkła. W 1873 założono miejscowość Rycerka Górna-Kolonia, obecnie jest to najwyżej położona część wsi Rycerka Górna. Zasiedlili ją początkowo osadnicy z Austrii. Od 1918 w niepodległej II RP. W tym okresie oddano do użytku dwa schroniska: na Wielkiej Raczy i na Przegibku. Miały być polską konkurencją dla schronisk Beskidenverein, m.in. schroniska na Lipowskiej, oddanego do użytku w 1931.
Godzina 15.08 powrót do Częstochowy. Dopadła nas burza jadąc pociągiem, stoimy wyłączono prąd. Z lekkim opóźnieniem docieram przed burzą do domu.
