"Miasto aniołów, wielkie miasto, wieczny klejnot, niezdobywalne miasto boga Indry, wspaniała stolica świata wspomaganego przez dziewięć pięknych skarbów, miasto szczęśliwe, obfitujące w ogromny Pałac Królewski, który przypomina niebiańskie miejsce gdzie rządzi zreinkarnowany bóg, to miasto dane przez Indrę, zbudowane przez Wisznu" - to pelna nazwa Bangkoku w języku tajskim. Miasto to było pierwszym miastem azjatyckim, które dane mi było odwiedzić na początku lat 80, ubiegłego wieku. Później powracałem tu jeszcze trzykrotnie - za każdym razem służbowo. Nie dawało to wielu okazji do eksploracji tego fascynującego miejsca (w Bangkoku znajduje się około 400 bogato zdobionych świątyń buddyjskich i hinduistycznych), ale coś niecoś udało się jednak zobaczyć. Oprócz wizyty w cudownie kolorowej świątyni Wat Phra Keo, sąsiadującej z pochodzącym z końca XVIII wieku pałacem królewskim, najbardziej zapadła mi w pamięć wycieczka po klongach (kanałach) i rozlewiskach Menamu, zwanego przez Tajów Chao Phraya, na pływający targ (floating market). Niestety - w czasie wizyty w Wat Phra Keo nie miałem z sobą aparatu, tak więc fotograficzna relacja ogranicza się do drugiego z wyżej wymienionych miejsc. Taki rejs po klongach miałem okazję odbyć dwukrotnie.
Sam Bangkok jest miastem stosunkowo młodym. Po zniszczeniu przez wojska birmańskie w 1764 roku dawnej stolicy Syjamu, Ajutthaji, zbudowano tu obóz warowny. Król Rama I ustanowił tu nową stolicę a podczas swojej koronacji w 1782 roku nadał jej w/w długą nazwę.
Miasto jest zabudowane dość chaotycznie. Licznymi arteriami komunikacyjnymi są wspomniane wyżej kanały (klongi). Pełnią one również funkcję pewnego rodzaju miejsca zamieszkania, gdyż wielu mieszkańców Bangkoku mieszka na stałe w łodziach. Ruch samochodowy w Bangkoku jest niezwykle intensywny. Pojazdów jest bardzo dużo, przez co ogromnym problemem są gigantyczne korki i powodowane przez samochody zanieczyszczenie powietrza. Sytuację łagodzi nieco dość duża ilość parków i terenów zielonych, ale życie w Bangkoku do łatwych nie należy.
Dużym problemem dla miasta jest reputacja miasta seksu. Na ulicach Bangkoku można spotkać nocą niezliczoną ilość prostytutek. Większość nocnych klubów, salonów masażu i domów publicznych znajduje się na Patpongu - dzielnicy "czerwonych latarni", odwiedzanej często przez licznych turystów.
Ze zwiedzanych w Bagkoku miejsc zdecydowanie największe wrażenie zrobiła na mnie Wat Phra Keo, zwana Świątynią Szmaragdowego Buddy. Choć nie jest to budowla bardzo stara (jej budowę ukończono na początku XX wieku), jest ona bardzo piękna i kolorowa. Wewnątrz znajduje się wiele posągów Buddy, wykonanych ze złota, srebra i kamienia. Nad wszystkim góruje figurka "szmaragdowego Buddy" umieszczona na złotym cokole z baldachimem oraz naturalnej wielkości Budda wykonany ze złota i ważący 75 kg, rzeźbiony i zdobiony drogimi kamieniami. Posadzka świątyni wysadzana jest srebrnymi płytkami, zaś jej ściany przyozdabiają malowidła przedstawiające sceny z życia Buddy. Wbrew swej nazwie "szmaragdowy Budda" nie jest wykonany ze szmaragdu, lecz z zielonego jadeitu.
Spore wrażenie robi też XIX-wieczna, buddyjska świątynia Wat Arun (Świątynia Świtu), lecz tę widziałem jedynie z zewnątrz. Nie było mi dane zobaczyć innych atrakcji, takich jak Wat Pho (Światynia Leżącego Buddy) - najstarsza światynia Bangkoku czy Wat Traimit (Świątynia Złotego Buddy) z 3-metrowym, ważącym 5,5 tony złotym posągiem Buddy.
Zdjęcia pochodzą z lat 1980-1983 i są zeskanowanymi diapozytywami, stąd ich nienajlepsza jakość.
