14.08.2009
Punktualnie o godzinie 6-stej rano wyjechaliśmy z Lublina kierując się do przejścia granicznego w Kuźnicy Białostockiej. Przekroczenie polskiej granicy przeszło sprawnie, białoruskiej trwało 2,5 godz. To normalne, swoich przepuszcza się szybko, obcych trzeba przetrzymać. Za granicą przestawiliśmy zegarki o godzinę do przodu.
Około godz. 14-stej dojechaliśmy do Grodna. Widok z pokoju hotelowego wychodził na stadion.
Po obfitym obiedzie (kuchnię mają smaczną), ruszyliśmy zwiedzać. Zaczęliśmy od malowniczo nad Niemnem położonej starej cerkwi św.św. Borysa i Gleba.
Wokół jak błękitna wstęga wił się Niemen. Ciekawe jest to, iż rzeka ma nieuregulowane koryto, co sprawia, że jest autentyczna jak z z powieści E. Orzeszkowej.
Potem poszliśmy obejrzeć Stary i Nowy Zamek, które są połączone ze sobą współczesnym murem, pełniącym rolę mostu. Stary Zamek jest niemal w całości ruiną.
Następnie odwiedziliśmy cmentarz katolicko-prawosławny. W części katolickiej zostały pochowane m. in. wielkie patriotki Eliza Orzeszkowa i jej mama Franciszka Widacka.
Spacerowaliśmy głównymi ulicami Grodna i dotarliśmy do pojezuickiej Bazyliki Katedralnej p.w. św. Franciszka Ksawerego.
Idąc boczną ulicą napotkaliśmy śliczną cerkiew św. Prochowa. Wyglądała jak kolorowy baśniowy zamek. Koronkowa robota. Na kilka minut opadła mi szczęka.
Po takich emocjach udaliśmy się obejrzeć dom, w którym żyła i tworzyła Eliza Orzeszkowa. Tam powstało "Nad Niemnem".
Wieczorem, po kolacji, zahaczyliśmy o dworzec kolejowy, w celu wymiany waluty. Przy kantorze (metalowa budka) ustawiła się długa kolejka. Bardzo mnie to zainteresowało więc stanęłam obok okienka. Co się okazało: Białorusini opłacają tam wodę, gaz, energię i przy okazji wymieniąją pieniądze. Co kraj to obyczaj.
W nocy bawiliśmy się z tubylcami w dyskotece, w rytmie miejscowych hitów. Fajnie było!
15.08.2009
Rankiem, po pysznym śniadaniu, Grodno pożegnało nas słonecznie. Jechaliśmy w kierunku Jewłaszczy: małej, kolorowej wioski. Naszym celem było zobaczyć pomnik, który postawił pewien Polak wraz ze swoim bratem, dla upamiętnienia walk powstańczych. Mieliśmy wielkie szczęście poznać owego 82-latka. Przyszedł bo usłyszał, że przyjechali Polacy.Był szczęśliwy a ja czułam dumę, że miałam możliwość go poznać. Białoruska wieś jest spokojna, zadbana,, domki są kolorowe, drewniane.
Pożegnaliśmy Jewłaszcze i ruszyliśmy do Szczuczyna, dawnej własności ks. Ksawerego Druckiego-Lubeckiego. Jest tam neoklasycystyczny pałac z końca XIX w. Niestety jest w kiepskim stanie.
Wracając zahaczyliśmy o wieś Wasiliszki, gdzie mieszkał Czesław Wydrzycki (Niemen).
Kiedując się ustalonym planem pojechaliśmy do Nowogródka zobaczyć w zrekonstruowanym dworku muzeum Adama Mickiewicza.
Idąc w kierunku Góry Zamkowej przejeżdżało obok nas wesele. Zrobiliśmy bramę i dostaliśmy flaszkę wódki (alkohol mają smaczny).
Potem ruszyliśmy na ową Zamkową Górę, gdzie znajdują się ruiny zamku książąt litewskich. Rozciąga się tam wspaniały widok na pobliskie wioski a w oddali widać kościół farny, w którym odbył się ślub króla Władysława Jagiełły z Zofią Holszańską a w wiele lat później chrzest A. Mickiewicza.
Po posiłku w pobliskiej restauracji pojechaliśmy nad Jezioro Świteź, w którym nie ma kamieni (sama sprawdzałam).
Nocleg mieliśmy w Baranowiczach. Nocą miasto wygląda bardzo ładnie.
16.08.2009
Rankiem pojechaliśmy do posiadłości Rejtanów, z okazałego pałacu i kaplicy pozostały ruiny.
Potem ruszyliśmy w stronę Nieświeża a tam obejrzeliśmy Bramę Słucką, kościół katolicki p.w. Bożego Ciała fundacji Mikołaja Krzysztofa Radziwiłła "Sierotki". Największe wrażenie zrobiła na mnie rezydencja Radziwiłłów: olbrzymi kompleks pałacowo-parkowy.
Potem udaliśmy się do miasta Mir. Znajduje się tam olbrzymia twierdza, najlepiej zachowany na Białorusi zamek, od 1994 r. wpisany na listę Światowego Dziedzictwa Kultury UNESCO.
Po posiłku pojechaliśmy do Zaosia, zwiedzić zrekonstruowany zespół dworski w dawnym folwarku Mickiewiczów bo jest tam muzeum A. Mickiewicza.
w nocy, zmęczeni, spaliśmy jak niemowlęta.
17.08.2009
Po śniadaniu ruszyliśmy na Kosów Poleski do olbrzymiej ruiny pałacu Pusłowskich.
U podnóża połacu jest dawny folwark Mereszowszczyzna: dworek, gdzie urodził się Tadeusz Kościuszko.
Następnie nadeszła kolej na Rużaną, gdzie jest zamek Sapiehów: przeogromna, malownicza ruina. Wokół rozciągają się wiejskie domki.
W bliskiej odległości znajduje się Prużana a tam śliczny pałac Szwykowskich. Teraz jest tam muzeum z XVI-wieczną ikoną. Dookoła rozciąga się pięknie utrzymany park, który bardzo mnie zauroczył.
Ostatnim punktem wyprawy był Brześć a konkretnie Twierdza Brzeska. Teraz to ruina i lata swojej świetności ma już dawno za sobą. Zachowały się szczątki Pałacu Białego, cerkiew św. Mikołaja, bramy Brzeska i Terespolska. Największe wrażenie robi gigantyczna rzeźba głowy mężczyzny. Co ciekawe idąc dookoła owej rzeźby, jednocześnie patrząc na nią widać, że jej twarz zmienia swój wyraz. Przynajmniej moim znajomym i mnie tak się wydawało :)
Po skończonym zwiedzaniu nastał czas na pożegnanie. Żal było opuszczać ten ciekawy kraj. Do przejścia dranicznego dotarliśmy około 16-stej. Spodziewaliśmy się, że trochę postoimy. I nie myliłam się. 2,5 godzinne formalności zakończyły się sukcesem.
Do Lublina szczęśliwie powróciliśmy tuż przed 22.
Wnioski:
Białoruś dała mi wspaniałą lekcję historii, a historię lubię. Pokazała, że można mieć czyste ulice, alejki, itp., umocniła mnie w przekonaniu, że Europa Wschodnia jest moim ulubionym kierunkiem podróży, że żarcie jest pyszne a ludzie uśmiechnięci i lubiący Polaków.
Dziękuję za uwagę :)
