Podróż Katalońskie skarby - dzień drugi - W stolicy Katalonii



2017-08-18

 21 sierpnia 2016 (niedziela)

Właśnie dziś, kiedy nie tylko Barcelona  i inne miasta oblegane przez ludzi ciekawych kultury innych, tworzonej przez wieki dla nas, obywateli świata, płacze po ofiarach wczorajszego zamachu na Placu Katalońskim, zapraszam na spacer po tym niezwykłym mieście.

           Do Barcelony wyjeżdżamy z Lloret de Mar wczesnym popołudniem.  Miasto zbudowane w zamierzchłych czasach, ma średniowieczne podwaliny, opływa w dzieła sztuki nad którymi unosi się duch Gaudiego. To właśnie jego realizacje i projekty, niektóre jak Sagrada Familia, ciagle nieukończone, są znakiem firmowym Barcelony i stanowią jej symbol. Tak, tak. Pamiętam również o ukochanym teamie wielu Polaków, fantastycznej FC Barca. Do Barcelony przyjeżdżam jednak dla architektury, chcę znaleźć opisane we wspomnianych wcześniej powieściach katedrę Santa Maria del Mar, poszwędać się uliczkami po których przemykał bohater "Cienia wiatru" i Adrian z "Wyznaję". Pospacerować Las Ramblas na której gościli Picasso i Miro.O Barcelonie, jej historii i zabytkach można znaleźć setki artykułów i opracowań naukowych. Tym razem podzielę się swoimi wrażeniami, bo cała Hiszpania to dla mnie jedna wielka emocja związana z wcześniejszą lekturą.           

                Zwiedzanie zaczynamy od Sagrada Familia, Pokutnej Świątyni Świętej Rodziny, której budowa trwa od ponad 100 lat, a ukończona ma być za lat 10 w 2026 roku w stulecie śmierci jej drugiego architekta Antonio Gaudiego. Widząc stan zaawansowania prac trudno w to uwierzyć, zwłaszcza, że rząd hiszpański nie partycypuje w budowie, toczy się ona tylko w oparciu o datki od prywatnych darczyńców. Na mnie ukończone wieże zrobiły niesamowite wrażenie. Bogactwo ptaszków, zwierząt, aniołów i ludzi w wieży wschodniej poświęconej narodzinom Jezusa jest niezwykłe. Tę manierę naśladowania przyrody można zrozumieć tylko wtedy, gdy pomyśli się o Gaudim we wczesnych latach życia, chorowitym dziecku zagrożonym astmą. Częste wyjazdy wraz z matką "do wód", brak towarzystwa rówieśników i ciągły kontakt z naturą sprawiły, że otoczenie stało się inspiracją dla twórczości. To co mnie zaskoczyło jest związane z geometrią euklidesową czyli zasadami na których opieramy wyliczenia dotyczące budowli. Dla Gaudiego nie stanowi ona przeszkody, jest obok. Patrząc na te strzeliste wieże w których kłębią się tylko faliste linie, bo w przyrodzie proste, tak jak i powtarzalne elementy, nie występują, trudno nie uznać w nim geniusza. Gaudi tworzący w erze ekierki i ołówka wykracza poza swą epokę, staje się twórcą ery komputerów. Sam fakt, że nie zostawił dokładnych planów, zmieniał przecież rozpoczętą przez innego architekta neogotycką budowlę, świadczy o jego rozumieniu architektury jako sztuki żyjącej i współistniejącej z innymi. Żałuję, że nie mogę wejść do środka. Następnym razem. Teraz obchodzę kościół, patrzę na wykute w kamieniu detale, piękne i delikatne. Nie współgra, moim zdaniem delikatność i misterność wykonania rzeźb fasady wschodniej z dość ostrymi scenami męki Pańskiej na fasadzie zachodniej. I jeszcze jedno zaskoczenie; świątynia strzelistych wież wyrasta na placu połozonym w samym środku osiedla mieszkalnego! Wokół kamienice i bloki. Teraz czas na spacer po Barcelonie. Zaczynamy od wspaniale zachowanej mimo wielu przebudów dzielnicy gotyckiej. Miasto o antycznych początkach ma sporej wielkości średniowieczną dzielnicę gotycką Barri Gòtic. Łatwo daję przenieść się w przeszłość. Sieć zawiłych uliczek i zaułków sprawia wrażenie, że czas się zatrzymał. Nic w murach nie zmieniono, kamień piaskowej barwy, bruk wąskich ulic, wspaniała katedra św. Eulalii, place i kamienice. Gotycką część miasta cechuje kataloński gotyk, taka odmiana o dość umiarkowanych, stonowanych elementach  budowy. Działały tu zakony cystersów, a ich klasztory były uboższe w formie. Prawdziwym klejnotem gotyckiej architektury w Barcelonie jest katedra św. Eulalii, nazywana La Seu, a tak naprawdę Catedral de la Santa Creu i Santa Eulalia. Postawiono ją na miejscu świątyni romańskiej z 11wieku, a przed nią była tu wczesnochrześcijańska świątynia z 4 wieku. Budowę rozpoczęto w 1298 r., główną  część zakończono w 1460 r., dopiero w 19 wieku powstała środkowa wieża, ale wg projektu z wieku 15. Budowniczymi katedry byli Katalończycy. Architektonicznie katedra jest bardzo ciekawa, skrócony transept, zakończony wieżami i wewnętrzne krużganki dowodzą, że barcelońskie budowle cechują się specyficznymi elementami. Z wielu balkonów i okien powiewają flagi katalońskie różniące się od tych oficjalnych. Wywieszają je zwolennicy niepodległości Katalonii.

                  Dochodzimy do pomnika Kolumba usytuowanego na wybrzeżu. Stąd już krok do najbardziej  znanej alei nie tylko w Hiszpanii, La Ramblas. Nazwa pochodzi jeszcze z czasów arabskiego panowania na półwyspie i oznacza koryto wyschniętej rzeki. Spacer La Rambla jest miły, ale wymaga dużej uwagi ze względu na zajmujące znaczną część szerokości deptaka na całej niemal jego długości kafejki i restaracyjki oraz nieodzowne dla tego miejsca stragany na których kupić można wszystko, czego zdaniem sprzedających potrzebuje turysta, niezależnie skąd przybywa. Czasem trzeba ekwilibrystycznych wręcz zdolności, aby nie tracąc niczego z dobytku, wszak takie miejsce kochają kieszonkowcy, przepchnąć się obok mimów tłumnie obleganych przez ciekawych wszystkiego przybyszów z całego świata. Jest późne niedzielne popołudnie  stąd też tłum jest gęsty. W niespiesznym tempie dochodzimy do Placu Katalońskiego, pięknie zabudowanego wspaniałymi kamienicami mieszczącymi hotele i sklepy,  jednego z reprezentacyjnych miejsc stolicy Katalonii. Tu czas na realizację prywatnego punktu programu. Chcę koniecznie znaleźć stanowiącą wspaniałe tło powieści Falconesa "Katedra w Barcelonie" kościół Santa Maria del Mar. Klucząc uliczkami, pytając napotkanych przechodniów docieramy do miejsca, gdzie z końca ulicy widać wspaniały portal kościoła. A potem? Potem szukam najstarszego miejsca, zachowanej kaplicy z 11 wieku, którą obudowano tworząc z niej nawę boczną całkowicie oddzieloną od nowej gotyckiej części kościoła. Tak w średniowieczu rozbudowywano kościoły, stara część służyła wiernym, podczas gdy obok rozciągał się wielki plac budowy, nie zakłócano możliwości celebrowania obrzędów. Kaplica zachwyca swoją prostotą, jest mroczna, brak w niej okien. Kolebkowe sklepienie przykrywa długie pomieszczenie w niewielkich niszach kryjące popiersia duchownych. Na ławce spoczywa, wspierając głowę na kamieniu jeden z rzemieślników, zapewne tragarz, który na własnych plecach z pobliskich gór przynosił wielkie płyty marmurowe służące budowie. To właśnie tragarze mają tu poświęconą swojej profesji kaplicę, jako Ci, którzy dokonali wielkiego wysiłku, często przepłacając życiem budowę kościoła, który poświęcono wszystkim pracującym na morzu i obok niego.

      Mając w głowie historię katedry, a pod powiekami jej wspaniały portal, spacerem podążamy w stronę Placu Katalońskiego. Ja, tradycyjnie z głową w górze, podziwiam kamienice wznoszące się po obu stronach ulic. Uliczki są wąskie, a kamienice bardzo wysokie, mają piękne kamienne obramowania okien i wspaniałe bramy. Charakterystyczne dla średniowiecznych założeń architektonicznych proporcje.

           Zbliża się wieczór. Słońce łagodnie chyli się ku zachodowi. Czas na relaks w parku Guell zaprojektowanym przez Gaudiego. Wielkie tłumy ciągną w stronę parku w którym spoglądają na nas bajkowe stwory, jaszczury wg projektu Gaudiego, a my siedząc na ergonomicznej ławeczce autorstwa wielkiego mistrza, spoglądamy w stronę morza, bo widok z tarasu jest powalający. Błądząc, w sensie dosłownym, po zbyt długim poszukiwaniu wyjścia, wracamy do centrum Barcelony, gdzie za chwilę zacznie się koncert w którym rolę główną zagrają fontanny. Plenerowa impreza rozpoczyna się o 22.00. Zaczyna się zmierzchać, gdy w niebo lecą dźwięki "Barcelony" mistrzowsko wykonanej przez Freddiego Mercury i Montserrat Caballe, a strumienie kolorowej wody w wielu basenach tańczą w ich rytm. To jedna z atrakcji Barcelony. Do hotelu w mieście, które nie zasypia przez całą dobę, docieramy po północy. 

  • Barcelona - Park Guell
  • Barcelona.
  • Barcelona - Sagrada Familia
  • Barcelona - Sagrada Familia
  • Barcelona - Sagrada Familia
  • Barcelona
  • Barcelona
  • Barcelona
  • Pomnik Krzysztofa Kolumba
  • Barcelona
  • Barcelona
  • Barcelona
  • Barcelona - Barri Gotic
  • Barcelona- katedra św. Eulali.
  • Barcelona- katedra św. Eulali.
  • Katedra św. Eulalii ( Catedral de la santa Creu)
  • Barcelona - katedra św. Eulali
  • Bazylika Santa Maria del Mar
  • Barcelona - Santa Maria del Mar
  • Barcelona - Santa Maria del Mar
  • Barcelona - Santa Maria del Mar
  • Barcelona - Park Guell
  • Barcelona - Park Guell
  • Barcelona - Park Guell